Διάβασα στον σημερινό Χ-τύπος ένα ενδιαφέρον θέμα για τον δήμο Κηφισιάς, ο οποίος εδώ και μερικά χρόνια προσπαθεί να αποκτήσει τον γνωστό θερινό κινηματογράφο «Μπομπονιέρα».
Οι ιδιοκτήτες του θερινού κινηματογράφου, έκαναν σαφές στον δήμο Κηφισιάς, ή θα αγοράσει ο δήμος την Μπομπονιέρα ή θα τον κλείσουν.
Σε πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο ομόφωνα αποφάσισαν ότι ο δήμος πρέπει να επισπεύσει τις διαδικασίες προκειμένου να αποκτηθεί από τον δήμο ο κινηματογράφος.
Ένας άλλος πλανήτης στην Κηφισιά, στον δικό μας τον πλανήτη το Ηράκλειο Αττικής, γυρίζω αρκετά χρόνια πίσω, όταν αντιδήμαρχος τότε, υποψήφιος δήμαρχος στις ερχόμενες εκλογές, είχε πει «ή θα βγάλει τα έξοδα της ο δημοτικός κινηματογράφος Νοσταλγία ή θα κλείσει», βέβαια τότε ο Γ. Μαστοράκος και προς τιμή του προφανώς ήταν εκείνος που δεν ήθελε σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο.
Ανάλογα διλλήματα έχουν τεθεί πολλάκις από τον Στ. Γεωργόπουλο για τον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό Επικοινωνία 94FM. Και στην περίπτωση του Επικοινωνία ο Γ. Μαστοράκος ήταν και είναι κάθετος ότι δεν σκέφτηκε ποτέ να παύσει την λειτουργία ενός από τους πρώτους ραδιοφωνικούς σταθμούς που εξέπεμψαν ελεύθερα στο λεκανοπέδιο Αττικής.
Φυσικά ιστορική σημασία έχει και ο δημοτικός κινηματογράφος Νοσταλγία, ο οποίος είναι ένας από τους πρώτους θερινούς δημοτικούς κινηματογράφους.
Ο δικός μας πλανήτης το Ηράκλειο Αττικής, κατακλύζεται από τεχνοκράτες που όπως φαίνεται μπροστά στα νούμερα και τους ισολογισμούς δεν υπολογίζουν ούτε την ιστορικότητα, ούτε τον πολιτισμό, ούτε την επικοινωνία, όπως και πολλά άλλα που έχουν να κάνουν με την κοινωνία, όχι μόνο του Ηρακλείου.
Ακόμα και οι ακαδημίες ποδοσφαίρου φαίνεται να πέφτουν θύμα των ισολογισμών και των αριθμών, τα οποία φυσικά απεικονίζουν μια αποτυχημένη διαχείριση, για την οποία θα την πληρώσει η κοινωνία του Ηρακλείου.
Παραλίγο το ίδιο να γίνει και με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, μεθαύριο μπορεί να είναι η δημοτική βιβλιοθήκη.
Νομίζω ότι κανένας μας δε θέλει τέτοιους διοικούντες, ανθρώπους που λόγω της αδυναμίας τους να διοικήσουν, λόγω της αδυναμίες τους να διαχειριστούν μια υπηρεσία, μια επιχείρηση που αποτελεί περιουσία των δημοτών, να καταφεύγουν στην εύκολη λύση του λουκέτου.
Όταν διάβασα για τον δήμο Κηφισιάς με έπιασε μελαγχολία, σκέφτηκα ότι απέχουμε σαν Ηράκλειο μερικά χιλιόμετρα, αλλά η νοοτροπία και η ευαισθησία διαφέρει αιώνες.
Μου έρχεται στο μυαλό μια παραβολική εικόνα, που στο θεατράκι της πλατείας οι διοικούντες αιρετοί έχουν ανάψει μια μεγάλη φωτιά στο θεατράκι της πλατείας, και πετάνε σε αυτή, τα βιβλία της βιβλιοθήκης, τα μικρόφωνα του Επικοινωνία, και την κινηματογραφική μηχανή της Νοσταλγίας.