Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ

Διανύουμε τις πιο περίεργες δημοτικές εκλογές των τελευταίων χρόνων, απομένουν 24 μέρες και εκτός από λίγες εξαιρέσεις δε θυμίζει ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.

Ούτε προεκλογικά φυλλάδια, ούτε πολλές εκδηλώσεις, περιορισμένη κινητικότητα από υποψηφίους και επικεφαλής των παρατάξεων, γενικά ένα μουδιασμένο κλίμα που δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτηματικά στην ήδη αμφίρροπη αναμέτρηση της 7ης Νοέμβρη.

Φυσικά ο κόσμος είναι μουδιασμένος από τα καθημερινά προβλήματα που αφορούν όχι μόνο τους δημότες αλλά το πανελλήνιο, σίγουρα το ενδιαφέρον των Ηρακλειωτών για το ποιος θα αναλάβει τον δήμο ίσως είναι περισσότερο αδιάφορο από ποτέ.

Για εκείνους που ασχολούνται στενότερα με τα δημοτικά είναι ανακουφισμένοι στην βέβαιη αποχώρηση του Στ. Γεωργόπουλου, αλλά το ερώτημα είναι ποιος από τους υποψηφίους θα μπορούσε να είναι ο αποτελεσματικότερος για τον δήμο.

Ακούγονται διάφορα, ότι ο ένας είναι ικανότερος από τον άλλον και τούμπλαλιν…
η πραγματικότητα είναι ότι κανένας από τους 3 υποψηφίους που διεκδικούν με αξιώσεις τον δήμο δεν έχει παρελθόν διοίκησης σε τέτοιο επίπεδο, οπότε εκτός από εικασίες δεν μπορούμε να μιλάμε με ασφαλή στοιχεία.

Κανένας από τους τρεις δεν υπερτερεί και δεν υστερεί σε σχέση με τους αντιπάλους του, αυτό που τους διαφοροποιεί προς το παρόν είναι το προφίλ του καθενός, οι συνεργάτες τους, η εμπειρία τους στα κοινά.

Μη ξεχνάμε ότι η νέα δημοτική αρχή θα εγκαινιάσει  μια νέα εποχή στην τοπική αυτοδιοίκηση, αυτή του Καλλικράτη, που θα πρέπει να προσαρμόσει τις διοικητικές ευθύνες και την διαχείριση του δήμου γενικότερα στα νέα δεδομένα.

Θα πρέπει να λειτουργήσει περισσότερο ευρηματικά προκειμένου να καλύψει τις περικοπές των κρατικών εσόδων, χωρίς να επιβαρύνει περαιτέρω τους δημότες, να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του δήμου μας σε προμηθευτές, να ανακτήσει την πιστοληπτική ικανότητα, και το κυριότερα να κερδίσει την εμπιστοσύνη των δημοτών, που θα βασίζονται σε μια δημοτική αρχή που θα ενδιαφέρεται για τα καθημερινά προβλήματα τους και θα λειτουργεί αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις του.

Όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα το τοπίο ο κόσμος αυτό που ζητάει δεν είναι λόγια, τίτλοι, πτυχία, ο κόσμος πλέον ζητάει «πρόσωπο», καθαρό πρόσωπο που θα τον πείθει, που με απλά λόγια θα του δείχνει ότι κατανοεί το πρόβλημα, ότι είναι διατεθειμένο να προσπαθήσει με όλες του τις δυνάμεις χωρίς να υπόσχεται εκ των προτέρων το αποτέλεσμα.

Ο κόσμος έχει κουραστεί από τα ίδια ξύλινα λόγια, από κούφιες κουβέντες που σχεδόν τις έχει αποστηθίσει, οι δημότες θέλουν ανθρώπους της διπλανής πόρτας, όχι πολιτικούς, τον γείτονα τους, τον άνθρωπο που χρόνια τώρα λένε καλημέρα, που θέλουν να τον φωνάζουν με το όνομα του και όχι αντιδήμαρχε ή δήμαρχε.

Είμαστε το Ηράκλειο, είμαστε μια πόλη, μπορεί να έχουμε μαζευτεί πολλοί, αλλά και πάλι γνωριζόμαστε, βλεπόμαστε, συζητάμε, είμαστε σαν μια παρέα, και τα προβλήματα της πόλης, η καθημερινή λειτουργία της μας αφορά όλους.

Κάποιοι ίσως να το βλέπουν αλλιώς, ίσως σαν παιχνίδι, ίσως σαν πρόκληση, ίσως σαν σκαλοπάτι για κάτι πιο φιλόδοξο, όμως αυτό που προέχει είναι η πόλη μας, η καθημερινότητα μας.

Το «πρόσωπο» είναι ο καταλληλότερος για δήμαρχος και τα «πρόσωπα» που θα συνδιοικήσουν την 1/1/2011 το Ηράκλειο. Είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος καλείται να κρίνει πέρα από κομματικούς μηχανισμούς, πέρα από παραδοσιακές καταβολές, τους ανθρώπους, τους γείτονες του, χωρίς χρώματα, χωρίς τίτλους, με μοναδικό κριτήριο την παρουσία τους και την προσφορά τους στο Ηράκλειο.

Αυτή την πρόκληση δεν πρέπει να την αφήσουμε χαμένη, αυτή η ευκαιρία σηματοδοτεί μια νέα εποχή, μια αγνή και μοναδική ευκαιρία για το Ηράκλειο και εμάς τους δημότες.