Κι όταν έχουν να πουν κάτι το λένε με έργα, με τη συμπεριφορά τους, με ορθό πολιτικό λόγο. Έτσι, στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου, ο Παντελής ο Βλασσόπουλος, υποψήφιος δήμαρχος στο Ηράκλειο Αττικής, ο Γιώργος ο Βλαντής, αρχηγός της Παράταξης Ηράκλειο η Επόμενη Μέρα, που κατεβαίνει τώρα ενωμένη με την Παράταξη «Α.Κ.Ε.Π.» και επικεφαλής τον Παντελή Βλασσόπουλο, ο Πασχάλης Γονατάς, ζωγράφος και υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος μαζί τους, και πολλοί άλλοι φίλοι με αφετηρία το Εργαστήρι Ζωγραφικής του Ανέστη Πρωταίου, που ήταν και ο οικοδεσπότης, έστειλαν ένα ανθρώπινο, πολιτισμένο και σπουδαίο μήνυμα: η αγάπη για το Ηράκλειο ενώνει, δεν διχάζει. Ενώνει παρατάξεις, πολιτικούς διαφορετικών ιδεολογιών και πεποιθήσεων, εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες, επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων.
Η αγάπη για την πόλη που γεννήθηκες, ζεις και κάνεις όνειρα περπατώντας στους δρόμους της, για την πόλη που ζεις με την οικογένειά σου και με τους φίλους σου χαρές και λύπες, δεν έχει χρώμα. Κι όταν έχει μπορεί να αποτελεί πρωτότυπη σύνθεση των χρωμάτων του φωτός, της ζωής, της ελπίδας, σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Αυτή η αγάπη πνίγεται μέσα στα κίβδηλα, στενά όρια των κομμάτων. Πνίγεται γιατί είναι αληθινή. Και ως αληθινή είναι μεγάλη, ελεύθερη, ανυπότακτη, δημιουργική.
Η Υπέρβαση
Ο Γιώργος ο Βλαντής δέχθηκε από όλους ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια για την Υπέρβαση που τόλμησε να κάνει και δη εις βάρος του εαυτού του. Μια υπέρβαση που θα αξιολογηθεί, όπως σχολίασε ο ίδιος και πολλοί παριστάμενοι, πολύ αργότερα, όταν θα καταλαγιάσουν οι προεκλογικές φωνές, τα σχόλια εν θερμώ από κάποιους, και θα φανεί πόσο προοδευτική υπήρξε για το Δήμο Ηρακλείου αυτή η επιλογή της Παράταξης «Ηράκλειο η Επόμενη Μέρα».
Ο Παντελής ο Βλασσόπουλος, στο χαιρετισμό του αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην δύσκολη οικονομική κατάσταση που περνάει η Ελλάδα, λέγοντας: «ο κόσμος έχει πολλά οικονομικά προβλήματα. Δυσκολεύεται απίστευτα. Και έχει και προβλήματα στη γειτονιά του τα οποία καλούμαστε να λύσουμε». Ευχαρίστησε το Γιώργο το Βλαντή, λέγοντας ότι «είναι σπουδαίος άνθρωπος και έκανε κάτι που δεν συνηθίζεται». Δέχθηκε να μην είναι αρχηγός και να κατέβει ως απλός υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος, προκειμένου να γίνει η Υπέρβαση για το καλό του Ηρακλείου, κάτι που ανέφεραν και σχολίασαν θετικά και πολλοί άλλοι παρευρισκόμενοι στην εκδήλωση.
Ο Γιώργος ο Βλαντής, παίρνοντας το λόγο είπε: «Καλούμαστε να βάλουμε ένα φρένο τόσο στην κρίση που μαστίζει τη χώρα όσο και στα προβλήματα του Ηρακλείου. Σ’ όποια γειτονιά σ’ όποια γωνιά και σταθείς στο Ηράκλειο, θα βρεις ένα πρόβλημα που έρχεται από παλιά. Οι λύσεις είναι απλές. Αρκεί να υπάρχει απλή λογική, εργατικότητα και να θέλεις να κάνεις αυτή τη δουλειά». Για την υποψηφιότητα του Πασχάλη του Γονατά, είπε ότι είναι μια διαφορετική, ζωντανή υποψηφιότητα, που προσθέτει χρώμα στο ψηφοδέλτιό τους.
Φωτογραφίες
Πέντε φίλοι από παλιά βρέθηκαν μαζί στο Εργαστήρι του Ανέστη. Από αριστερά: Ο Ανέστης Πρωταίος, γνωστός ζωγράφος, έργα του οποίου κοσμούν πολλά δημόσια οικοδομήματα, ήταν ο οικοδεσπότης της βραδιάς. Δίπλα του ο Παντελής Βλασσόπουλος, υποψήφιος δήμαρχος στο Ηράκλειο Αττικής της ενωμένης πια παράταξης «Αδέσμευτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών και Ηράκλειο η Επόμενη Μέρα», η Ελένη Κατωπόδη, Κοινωνική Ψυχολόγος, Εκπαιδευτικός και π. αρχισυντάκτρια της εφημερίδας Χ-τύπος, ο Πασχάλης Γονατάς, ζωγράφος, και συνεργάτης στο Εργαστήρι του Ανέστη Πρωταίου, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος. Δίπλα στον Πασχάλη ο Γιώργος ο Βλαντής, Τοπογράφος Μηχανικός, αρχηγός της Παράταξης Ηράκλειο η Επόμενη μέρα, που σεβάστηκε πάντα τον εαυτό του και το περιβάλλον όταν διαπραγματεύτηκε με τις Τεχνικές Υπηρεσίες και τις Πολεοδομίες. Ο Γιώργος ο Βλαντής κατεβαίνει ως απλός Δημοτικός Σύμβουλος με τον Παντελή το Βλασόπουλο, δηλαδή όποιος επιθυμεί να εκλεγεί και να τον εκπροσωπεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης και ο Γιώργος ο Βλαντής θα πρέπει να βάλει σταυρό προτίμησης δίπλα στο όνομά του στο ψηφοδέλτιο. 
Την εκδήλωση χαιρέτισε ο υποψήφιος Δήμαρχος Νέας Ιωνίας με την Παράταξη «Ιωνία 21ος αιώνας», Νίκος Κουκουλάρης, που ευχήθηκε στον Πασχάλη και σε όλη την Παράταξή καλή επιτυχία. Αριστερά είναι η Δήμητρα Πρωταίου, οικοδέσποινα, που φρόντισε για την πολύ ξεχωριστή βραδιά με τη διακριτική της παρουσία καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Δίπλα της είναι ο Πασχάλης. Στο βάθος εικονίζεται το πρωτότυπο του όμορφου πίνακα που μοιράστηκε σε φίλους και γνωστούς αντί άλλου προεκλογικού υλικού. 
Ο τρόπος που διάλεξε ο υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος, Πασχάλης Γονατάς, να στείλει το δικό του μήνυμα για τον τρόπο που μπορεί να γίνονται οι προεκλογικές εκστρατείες ήταν ένα αριθμημένο αντίγραφο ενός πίνακα ζωγραφικής. Το θέμα; φύση, λουλούδια, φως, ομορφιά, ισορροπία και κίνηση. Κόκκινο της ζωής, κίτρινο της διαύγειας, της ομορφιάς και του φωτός, πράσινο της ελπίδας, μπλε της ασφάλειας, μπλε της Ελλάδας. Και από την όλη σύνθεση αποπνέεται η αίσθηση της κίνησης, της αισιοδοξίας, της εναλλαγής με έντονα ιμπρεσσιονιστικά χαρακτηριστικά. (Η ιδέα να μοιραστεί ο πίνακας ζωγραφικής αντί προεκλογικού φυλλαδίου ήταν του Ανέστη Πρωταίου, του Πασχάλη Γονατά και της Ελένης Κατωπόδη).«Μονάχα αυτό κατάλαβα απ’ όλο το ταξίδι
πώς όσο αλλάζουμε ζωή, μένουμε πάντα ίδιοι»
πώς όσο αλλάζουμε ζωή, μένουμε πάντα ίδιοι»
Όπως συμβαίνει σε όλες τις εκδηλώσεις και τα πάρτι στο τέλος της βραδιάς έμειναν κάποιοι συγγενείς και φίλοι και άρχισαν φυσικά τι άλλο; Να χορεύουν. Ε, και να πίνουν λιγάκι. Κάποια στιγμή η ατμόσφαιρα φορτίστηκε και κάποια δάκρυα έκαναν πιο ανθρώπινες τις στιγμές. Δάκρυα, ως τρόπος μιας άλλης μορφής επικοινωνίας με τους αγαπημένους μας, καθώς κάπου πιο ψηλά, η αδερφή του Ανέστη, της Ευαγγελίας και της Τζούλιας, Παναγιώτα, που έφυγε νωρίς και άδικα, τους κοιτάζει και τους συνοδεύει με το φως της…
Κι ο Ανέστης ήθελε να αφιερώσει στις αδερφές τους παρακάτω στίχους από το τραγούδι που ερμηνεύει μοναδικά ο Βασίλης Παπακωσταντίνου.
«…Ένα ελάφι έσκυψε σε δροσερή πηγή
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια.
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια.
Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα…»
ΚΟΥΙΖβλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα…»
Ποιον, καλό παλιό φίλο, σπουδαίο πολιτικό του Ηρακλείου, απόντα από τη βραδιά, ο Ανέστης ο Πρωταίος και διάφοροι άλλοι φίλοι έκαναν μια απόπειρα και τον πήραν τηλέφωνο να έρθει να πιει ένα ποτό μαζί τους, και αυτός απάντησε ότι «δεν γινόταν καθότι είναι προεκλογική περίοδος και ίσως σχολιαζόταν αρνητικά από κάποιους;» Κι έτσι του αφιέρωσαν στίχους από το τραγούδι: «βάζω διπλά ποτά και πίνω στην υγειά σου».
Οι εν λόγω φίλοι κατά το παρελθόν έχουν καθίσει πολλές φορές και έχουν πιει στο ίδιο τραπέζι, αλλά εκείνο το βράδυ κάποιος από αυτούς δεν μπορούσε να παραστεί εξαιτίας των ημερών, καθότι ανήκει σε διαφορετική πολιτική παράταξη.
Βλέπετε, αυτή η κοινωνία, η «καθωσπρέπει», αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας, τελικά ίσως όλα μπορεί να τα ανεχτεί, να τα δικαιολογήσει και να τα συγχωρήσει, εκτός από ένα πράγμα: την αλήθεια. Γιατί αυτός ο κόσμος, ο ευκολόπιστος και πολλάκις εξαπατημένος, μπορεί να επινοεί χιλιάδες δικαιολογίες, και να πλάθει μύθους, να αλλοιώνει την πραγματικότητα, να ζητάει «μεταγωγικές» εξηγήσεις, να πιστεύει ότι η μοναδική πραγματικότητα του σύμπαντος είναι η δική του στενή και καλόβολη πραγματικότητα, ότι το κέντρο του σύμπαντος είναι αυτός, και ο μοναδικός αληθινός κόσμος ο δικός του πεπερασμένος μικρόκοσμος, αλλά δεν μπορεί να αποδεχθεί το αυτονόητο: ότι μπορούμε, έτσι απλά, να είμαστε φίλοι, να συζητούμε, να προσπαθούμε για μια καλύτερη πόλη αν και προερχόμενοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, να συνυπάρχουμε και να πίνουμε ένα ποτό πολιτισμένα, μιας και ζούμε 40 και 50 χρόνια στην ίδια πόλη.
Μπορούμε να είμαστε φίλοι και δεν απολογούμαστε. Απλά ζούμε. Με τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας τις ωραίες και λιγότερο ωραίες στιγμές μας, αλλά ΖΟΥΜΕ. Γιατί ξέρουμε ότι αν κι εμείς περάσουμε στη στρατιά των αμήχανων ούτε θα πονάμε, μήτε θα χαιρόμαστε, και τότε δίκαια θα αναρωτιόμαστε: ΖΟΥΜΕ; Κι έτσι θα είμαστε πάντα απέναντι στους πολλούς και δη στους εκπροσώπους τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Που, όπως είπε ο Μακρυγιάννης: «είναι πολλά ολίγοι». Εμείς όσο αναπνέουμε θα ζούμε και θα σκεφτόμαστε.
Και αφήνουμε τους δίκην πολιτικούς, εν προκειμένω του Ηρακλείου, να νομίζουν πως ζουν σχολιάζοντας ή/και κακοχαρακτηρίζοντας τις δικές μας ζωές… Να νομίζουν πώς κυβερνούν ή ότι θα κυβερνήσουν ουσιαστικά ποτέ αυτή την πόλη. Και δεν μιλώ για τους λίγους, τους εκλεκτούς, όσους κόντρα στην ηλικία τους και την ενασχόλησή τους επί χρόνια με τα κοινά του Ηρακλείου, παραμένουν έφηβοι στη σκέψη, όσους μπορούν να είναι -ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ- πολίτες μιας σύγχρονης πόλης κάθε στιγμή.
Κι έτσι, ο φίλος μας, δεν ήρθε. Κι εμείς …βάλαμε διπλά ποτά και ήπιαμε στην υγειά του… Καλή επιτυχία στους στόχους σου, φίλε. Η πραγματοποίησή τους να συνοδεύεται από «μελωδία ευτυχίας που θα σε απαλλάξει απ’ το φθόνο των ανίκανων». Χωρίς αμφιβολία … τέλος εποχής. Μόνο που κάποιοι δεν βλέπουν ποιοι θα είναι οι νέοι Ποιητές της Πολιτικής, οι πρωταγωνιστές της νέας πολιτικής εποχής στο Ηράκλειο…
Δεν το βλέπουν καθώς κάποιοι τους είπαν ότι είναι πολιτικοί πρωταγωνιστές και αβασάνιστα το πίστεψαν. Τους γέλασαν ότι είναι πρότυπο πολιτικού, πρότυπο μόδας, πρότυπο του νέου life style και του image που θα πουλήσει και θα τους ανταμείψει πλουσιοπάροχα, αρκεί να έχουν έναν επίπλαστο αγέρωχο ύφος νικητή και το ευτυχές καλοσυνάτο μη εστιασμένο βλέμμα της αγελάδας. Ένα στυλ που δεν αντέχει σε κανένα σοβαρό έλεγχο και σε κανένα αληθινό βλέμμα. Άσε τους νεκρούς να περπατάνε έλεγε ο Μαρξ…
Κι εσύ, που το μέλλον στην τύχη αρνήθηκες, προφανώς, την Κυριακή το βράδυ, θα είσαι και πάλι Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ.
Από το www.xtypos.gr