ΕΛΑΤΕ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΩΡΑΙΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ

Τελικά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Και δεν είναι ότι χρειάζονται χρήματα για να αλλάξουν, οπότε εφόσον δεν υπάρχουν χρήματα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Δεν αλλάζουν λόγω νοοτροπίας και οργάνωσης.

Τηλέφωνο (το τρίτο ή το τέταρτο) από το Δήμο Ηρακλείου: «Την Δευτέρα 26 Μαρτίου 12 το μεσημέρι με 2.30 να έρθετε Κουντουριώτου και Νεότητας να παραλάβετε την ποσότητα με τις πατάτες που δηλώσατε. Να έρθετε εκείνο το διάστημα, γιατί έχουμε «σπάσει» τον κόσμο για να μην πέσουν όλοι μαζί».

Δευτέρα 26 Μαρτίου, ώρα 1 το μεσημέρι, στην Κουντουριώτου και Νεότητας. Μια διπλή νταλίκα, 3-4 τσουβάλια πατάτες και μια σειρά 4-5 ανθρώπων. Ερώτηση: «Συγγνώμη, μας ειδοποίησαν από τον Δήμο να έρθουμε 12 με 2.30 να παραλάβουμε τις πατάτες που είχαμε δηλώσει». Απάντηση: «Τι να σας πω δεν ξέρω. Οι πατάτες έχουν τελειώσει. Αυτές εδώ που μείνανε τις δίνουμε 7 ευρώ το τσουβάλι εδώ στον κόσμο που περιμένει επειδή είχαν ένα μικρό πρόβλημα μερικές και ήταν παγωμένες».

Συμπέρασμα:
1) Το χαρτάκι αποκτά μουσειακή αξία και κορνιζάρεται ως δείγμα οργάνωσης του Δήμου Ηρακλείου Αττικής.

2) Προφανώς ο Δήμος Ηρακλείου υπέκυψε στη λογική της κλωτσοπατινάδας και όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Όσοι εμπιστεύτηκαν την οργάνωση του Δήμου Ηρακλείου πήραν ξέρετε τι.

3) Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τελικά –εξ’ αιτίας αυτής της καταπληκτικής οργάνωσης- πόσο κόστισαν τα 3-4 τηλεφωνήματα που έγιναν περίπου σε 1000 ενδιαφερόμενους.

4) Εννοείται ότι οι εθελοντές εξαιρούνται απ’ όλο αυτό το οργανωτικό μπάχαλο, αφού οι άνθρωποι προσέφεραν πολλά και χωρίς κανένα κέρδος για τους ίδιους.

Επίλογος: Προφανώς το θέμα δεν είναι οι πατάτες, μην τρελαθούμε. 9 ευρώ έκαναν τα 30 κιλά, και τις τελευταίες ημέρες μπορούσες να βρεις την ίδια ποσότητα και ποιότητα με 11 και 12 ευρώ, δηλαδή το παραπάνω ποσό ήταν όσο κοστίζει ένας καφές. Το θέμα είναι πως όταν βάζεις έναν πολίτη στην λογική μιας συμμετοχικής διαδικασίας και αυτός δείχνει την καλύτερη διάθεση να συμμετέχει και για συμβολικούς και για ουσιαστικούς λόγους (όπως το να πάρουν ένα μάθημα οι μεσάζοντες) η απογοήτευση που νοιώθει όταν διαπιστώνει ότι έχει να κάνει με μία κατάσταση «χημείο» και κλωτσοπατινάδας, είναι μεγάλη. Και εκεί χάνεται το στοίχημα. Διότι επαναλαμβάνω, εδώ δεν χρειαζόταν χρήμα. Οργάνωση χρειαζόταν…

Από το www.zonews.gr


Δείτε με την ευκαιρία και μια κλωτσοπατινάδα