Το παράδοξο σε αυτό είναι ότι διάφοροι δημοτικοί σύμβουλοι δεν γνώριζαν ότι υπάρχει τέτοια απόφαση. Το γνώριζε ο Γ.Γ. του δήμου αλλά δε το γνώριζαν αιρετοί!
Όταν έγινε γνωστό το θέμα, η διοίκηση άρχισε να τα μασάει και να μιλάει για διερευνητικές επαφές. Όπως θα διαβάσατε σε προηγούμενη ανάρτηση σε επικοινωνία του Χτύπου με τον πρόεδρο του Επικοινωνία 94FM Γρ. Παπαδάτο, αντί να λειτουργήσει πυροσβεστικά, είπε:
“Εμείς δεν θέλουμε να χαθεί καμία θέση εργασίας.... οι οικονομικές δυνατότητες του Δήμου περιορίζονται καθημερινά και δεν μπορούμε να έχουμε κόσμο απλήρωτο” μας είπε ο κ. Παπαδάτος που υπογραμμίζει πως πολιτική βούληση της διοίκησης, αν υλοποιηθεί το σενάριο με το κλείσιμο του ραδιοφώνου, είναι να μεταφερθούν όλοι οι εργαζόμενοι στο Δήμο. Ωστόσο, όσοι δεν επιθυμούν μια τέτοια προοπτική θα πρέπει να αποχωρήσουν”!!!
Το θέμα δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το ραδιόφωνο, αλλά με το πώς λειτουργεί η διοίκηση, και τελικά ποιος κάνει κουμάντο και παίρνει τις αποφάσεις. Από το σημερινό γεγονός αποκαλύπτεται ότι στον δήμο μας υπάρχει μια μικρή ομάδα που αποφασίζει, και αυτό αποτελεί σοβαρό θεσμικό θέμα.
Από τις μέχρι σήμερα ενέργειες της διοίκησης σχετικά με το δημοτικό ραδιόφωνο είναι φανερό ότι ήθελε να το οδηγήσει σε απαξίωση και διατηρώντας την προβληματική του λειτουργία τελικά στο λουκέτο, κάτι που δεν κατάφερε να το πετύχει ούτε ο Γεωργόπουλος!
Φυσικά καμία σχέση δεν είχε αυτό το σχέδιο με τις προεκλογικές θέσεις της παράταξης όπως θα διαβάσετε σε απόκομμα από το προεκλογικό φάκελο της ΑΚΕΠ που αφορά το δημοτικό ραδιόφωνο.
Το θεσμικό ζήτημα που τίθεται είναι άκρως σοβαρό καθώς η διοίκηση του δήμου αποτελείται από πρόσωπα με αντίρροπες ιδεολογικές θέσεις. Μάλιστα θυμίζει λίγο την περίπτωση στην σημερινή κυβέρνηση και την ένταξη της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση για να υπάρχει η αίσθηση της αντίστασης και του ελέγχου σε σκληροπυρηνικές καπιταλιστικές προτάσεις της πλειοψηφίας.
Πέρα από διακοσμητικό ρόλο η ΔΗΜΑΡ δε φαίνεται να ανταποκρίνεται στην αίσθηση που αρχικά πέρασε στον κόσμο.
Μετά το σημερινό μία ανάλογη εντύπωση δημιουργείται και για την διοίκηση στον δήμο Ηρακλείου, αυτό που περιμένω είναι αν τελικά η αριστερή πτέρυγα της διοίκησης και της ΑΚΕΠ συντάσσεται ή αδιαφορεί σε αυτή την αδιαφανή διοικητική λειτουργία του δήμου.
Είναι γεγονός ότι αν λειτουργεί μια διοίκηση με κλειστές τις πόρτες στους ίδιους τους συνεργάτες της, κάτι τρέχει.
Ως δημότες δε μας ενδιαφέρει «τι τρέχει» αλλά ότι δεν μπορεί διοίκηση να ασκεί μια παρεούλα που θα παίρνει αποφάσεις, διότι οι Ηρακλειώτες δεν ψήφισαν την παρεούλα αλλά και τους υπόλοιπους που όπως φαίνεται μαθαίνουν τελευταίοι τις αποφάσεις της «παρεούλας».
Αν θέλει η παρεούλα στις επόμενες δημοτικές εκλογές ας κατέβει με 6-7 άτομα, και μάλιστα από τα 7 τα 2 να μην είναι καν Ηρακλειώτες να δούμε πόσους ψήφους θα μαζέψει.
Εκτός από το τεράστιο θεσμικό ζήτημα που αποκαλύπτεται, υπάρχει και μια άλλη περίπτωση που έχει να κάνει με την σύναψη δανείου που είχε φέρει η διοίκηση σε δημοτικό συμβούλιο ανάμεσα στους σκοπούς ήταν η εξυγίανση της επιχείρησης. Από πότε η ευθανασία θεωρείται εξυγίανση? Εκτός αυτού εδώ υπάρχει και παραποίηση του σκοπού.
Υπάρχουν βέβαια και οι κατά καιρούς διαβεβαιώσεις του δημάρχου Π. Βλασσόπουλου ότι η διοίκηση δεν σκοπεύει να κλείσει την επιχείρηση…
Το συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι ότι η διοίκηση, προφανώς λόγω έλλειψης σχεδίου και πολιτικής αναλώνεται σε σπασμωδικές ενέργειες με τις οποίες εκτίθεται σοβαρά.
Ανεξάρτητα αν κάποιοι συμφωνούν στο κλείσιμο του ραδιοφώνου, το ζήτημα που προκύπτει είναι η αναξιοπιστία της διοίκησης που ξεκινάει από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, την διαχείριση του προβλήματος από την ανάληψη των καθηκόντων της μέχρι σήμερα, αλλά και την στάση του ίδιου του δημάρχου με το άλλα να λέει και άλλα να παρουσιάζει και μάλιστα σαν ειλημμένη απόφαση.
Ειλημμένη απόφαση σημαίνει ότι η απόφαση έχει οριστικοποιηθεί και δεν αλλάζει, παραδόξως χωρίς να το γνωρίζει σοβαρός αριθμός δημοτικών συμβούλων της παράταξης!!!!
Περιμένω την αντίδραση και την άποψη της πλευράς του Γ. Βλαντή, ο οποίος εκτίθεται εξίσου όπως και οι υπόλοιποι που στηρίζουν την διοίκηση χωρίς να γνωρίζουν τι σκοπεύει και τι αποφασίζει.