Σε μια εποχή που η Κεντρική μας Επιτροπή αποφασίζει τη μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνσή μας μέχρι τα όρια που δεν προσβάλλουν την αριστερή μας συνείδηση και αναζητά συμμαχίες πάνω στις δηλωμένες μας αρχες και το διατυπωμένο μας πρόγραμμα, ακόμη και σε κινήσεις και πρόσωπα χωρίς αριστερό πρόσημο, συνιστά εγκληματική συμπεριφορά η μέσω διαδικτυακών μεθόδων καταδίωξη της «άλλης» άποψης όπως αυτή έχει εκδηλωθεί στην περίπτωση της οικογένειας Διακογιάννη.
Στην ομιλία μου της τελευταίας Γενικής Συνέλευσης ανέπτυξα την άποψη μου σχετικά υπερασπίζοντας αυτό που θεωρώ ιερό και κατακτημένο στην Ανανεωτική Αριστερά, δηλαδή το δικαίωμα της άλλης γνώμης, και της διαφωνίας. Μόνο η συντρόφισσα Βάσω Διακογιάννη συμφώνησε μαζί μου, όπως κάνει τα τελευταία 40 χρόνια που αγωνιζόμαστε μαζί. Αφορά βέβαια τα δυο της παιδιά αλλά δεν νομίζω ότι θα υποστήριζε κάτι διαφορετικό αν αφορούσε τα δικά μου.
Συγκεκριμένα ο Αλέξης Διακογιάννης που συμμετείχε σε δημοτικό ψηφοδέλτιο αντίπαλο της παράταξης διαγράφτηκε από αυτή ενώ τέθηκε σε ετήσια αναστολή η κομματική του ιδιότητα σύμφωνα με το καταστατικό του κόμματος. Ουδείς ψόγος μέχρις εδώ. Προσωπικά ζήτησα στο πλαίσιο πάντα του καταστατικού να προωθηθεί κάθε ενέργεια και διαδικασία που θα μπορούσε να επαναφέρει στην ενεργό δράση ένα πρόσωπο τόσο χρήσιμο, με γνωστή μάλιστα την πολύτιμη τεχνική συμβολή του στην νίκη της περιφέρειας δίπλα στη Ρένα Δούρου.
Αντ’ αυτού πληροφορήθηκα (με όλες τις επιφυλάξεις μου σε ο.τι αφορά διαδικτυακές και τηλεφωνικές διαδικασίες που αγνοώ λόγω ηλικίας) ότι κύμα διωγμού έχει εκδηλωθεί εναντίον όχι μόνο του ίδιου αλλά και της οικογένειάς του με νύξεις, υποψίες, υπονοούμενα, ερωτήσεις με προφανή σκοπό την ενοχοποίησή της για συμπάθεια σε αντιπάλους(παρουσία σε κοινωνικές και κοσμικές συγκεντρώσεις), δημιουργώντας έτσι μια ατμόσφαιρα περιχαράκωσης αντάξια ενός κόμματος – κάστρου, που κάθε άλλο παρά αντιστοιχει στις δικες μας αντιληψεις.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ουδεμία συζήτηση έγινε για ευθύνες της παραταξιακής ήττας με την αόριστη μετάθεση της στο μέλλον, ενώ το αντίπαλο ψηφοδέλτιο για το οποίο συζητάμε ήταν αυτό που η συμμαχία μαζί του όπως είχα προτείνει εγκαίρως θα είχε δώσει στην παράταξή μας κατά πάσα πιθανότητα τη νίκη. Φοβάμαι ότι οι συζητήσεις, που μου δηλώθηκε ότι έγιναν, δεν είχαν το χαρακτήρα που το κόμμα μας δίνει στις συμμαχίες, όπου δηλαδή ο ισχυρότερος (εμείς εν προκειμένω) δίνει πλεονεκτήματα στον πιο αδύναμο. Θα περιμένω τη συζήτηση των ευθυνών.
Στην ίδια Γενική Συνέλευση μιλώντας για το μέλλον της παράταξης και της οργάνωσης, ζήτησα όσα πρόσωπα αποδεδειγμένως ικανά χειρίζονται σοβαρές υπευθυνότητες να πάψουν να ανήκουν και σε άλλα όργανα περιορίζοντας έτσι τον πολύτιμο βεληνεκές τους από αυτό(ένα από τα δύο) που πρέπει να γίνει μοναδικός τους στόχος. Αναφέρομαι στην Ειρήνη που αξιοποιείται στην ΚΕ ταυτόχρονα με τη δημοτική της παρουσία και στην εκλεγμένη στην περιφέρεια Αιμιλία που συντονίζει την παράταξη. Πλην της ανεπάρκειας, ελλοχεύει ο κίνδυνος ανάπτυξης παράπλευρων μηχανισμώνισχύος.Ο ίδιος το απέφυγα όταν ως δήμαρχος παραιτήθηκα απο την ΚΕ της ΕΑΡ και κρίνοντας από την αναιμική (στα όρια αμφισβητήσιμης απαρτίας) συνέλευση μας έστω να συστήσω τη μεγαλύτερη δυνατή κινητοποίηση του στελεχικού μας δυναμικού και τη σωστή κατανομή ρόλων σε όλα τα πρόσωπα που προσφέρονται γι αυτό σε μια εποχή που προμηνύεται κρίσιμη για πολιτικές εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Πιο απλά δεν γίνεται να το πω: Η οικογένεια Διακογιάννη, που αριθμεί πάνω από 15 συντρόφους κι έρχεται από πολύ μακριά δεν γίνεται να μείνει με οποιοδήποτε πρόσχημα μακριά από τη γιγάντια προσπάθεια του κόμματος να κάνει κάτι για το λαό. Το καταστατικό να τηρηθεί αλλά να μην αλληθωρίζει κανείς σε τακτικές δογματικές και καταδικασμένες.
Θα χαρώ να έχω οποιαδήποτε συζήτηση για όλα αυτά.
Ευχαριστώ πολύ.
Γ. Γρηγοριάδης
Από www.zonews.gr