Με αφορμή την περιπέτεια των 6 εργαζόμενων ΑΜΕΑ στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό «Επικοινωνία 94FM» αλλά και την σημερινή μέρα της Μ. Παρασκευής, θα ήθελα να σας εκφράσω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς μου.Κυριολεκτικά οι 6 συνάνθρωποι μας ΑΜΕΑ, ανέβηκαν ΓΟΛΓΟΘΑ, βρισκόμενοι αντιμέτωποι με ενδεχόμενο αποκλεισμό τους επαγγελματικά αλλά και κοινωνικά. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απειλή της ανεργίας αλλά και την υπενθύμιση ότι «μας είσαστε άχρηστοι» όχι από κάποιον στυγνό επιχειρηματία, αλλά από το ίδιο το κράτος που δυστυχώς εκπροσωπούν «άνθρωποι» όπως ο δήμαρχος μας Στ. Γεωργόπουλος.
6 συνάνθρωποι μας, καταρρακώθηκαν ψυχολογικά, χωρίς να παίρνουν σαφείς εξηγήσεις, αλλά ξαφνικά όταν κλίθηκαν να παραλάβουν το δώρο του Πάσχα, διαπίστωσαν ότι δεν υπολογίζονται από την επιχείρηση του δήμου, που τους αφήνει εκκρεμείς, προκειμένου να μην αναλάβουν κάποιοι τις ευθύνες τους, μέσα σε αυτούς ο ίδιος ο δήμαρχος, ο οποίος ήταν μέχρι πριν 2 μήνες και πρόεδρος της επιχείρησης.
Η εβδομάδα των παθών, έγινε στην κυριολεξία εβδομάδα των παθών για τους 6 εργαζόμενους, που δε φτάνει ότι έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που τους χαρακτηρίζουν ως ΑΜΕΑ, χρειάστηκε να ταλαιπωρούνται από την διοίκηση του δήμου και της επιχείρησης, που παραμέρισε όποια ανθρωπιά, όποια κοινωνική ευαισθησία, και σαν πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας της, αφήνοντας στον αέρα αυτούς τους ταλαιπωρημένους εργαζόμενους.
Ο φαρισαϊσμός και υποκρισία θα ολοκληρωθεί όταν αυτοί που έπαιξαν τον ρόλο του πόντιου Πιλάτου θα βρεθούν, με πρώτο και καλύτερο, τον δήμαρχο μας, σε κάποια από τις ενορίες του Ηρακλείου, να προσεύχονται και να παρακολουθούν μέσα στην κατάνυξη την θεία λειτουργία.
Είμαστε χαμένοι όταν δεν υπάρχει ανθρωπιά, όταν τα κοινωνικά κριτήρια παραμερίζονται, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι σε θέση να αναλάβουν την ευθύνη, προκειμένου να αισθανθούν ασφάλεια συνάνθρωποι μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα που δεν τους κάνουν ίσους με τους υπόλοιπους.
Δε θα ήθελα να χαρακτηρίσω τον Δήμαρχο και όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτό το φιάσκο, δε έχει νόημα εξάλλου, καθώς η κοινωνία μας είναι αδρανής, οι άνθρωποι κλεισμένοι στον μικρόκοσμο τους, και εκείνοι που έχουν την δυνατότητα να ασκήσουν εξουσία, την ασκούν για οτιδήποτε άλλο εκτός από την κοινωνία και τους πολίτες.
Νιώθω τεράστια ντροπή για την ταλαιπωρία των 6 ΑΜΕΑ, νιώθω περισσότερος αδύναμος από ότι μπορεί αυτοί οι 6 εργαζόμενοι να νιώθουν σε σχέση με εμάς, νιώθω μικρόψυχος και αδρανής.
Νιώθω ότι ζω σε μία κοινωνία που δεν έχει, όχι όραμα, δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα, ότι δεν υπάρχουν εκείνες οι προϋποθέσεις ή οι άνθρωποι που θα μπορέσουν, αν θέλετε θα τολμήσουν, να κάνουν κάτι για το καλύτερο.
Νιώθω έναν άπλετο φαρισαϊσμό, μια ηθικό-πλαστική ομπρέλα που δεν έχει κανένα νόημα, και δεν εφαρμόζεται πουθενά εκτός από τα λόγια.
Είμαστε τελειωμένοι αγαπητοί συμπολίτες.
Είμαστε αυτό που αξίζουμε, κλεισμένοι στο καβούκι μας, περιμένοντας για αυτά που θα γίνουν για μας, χωρίς εμάς.
Είμαστε ανθρωπάρια που δεν έχουμε καμία απολύτως ευαισθησία, είμαστε απλώς ευσυγκίνητοι, χωρίς βάθος. Αναλογιστείτε αυτούς τους ανθρώπους τι πέρασαν, σε τι περιπέτεια τους έβαλε η δημοτική αρχή, αυτοί να βρίσκονται στην κόλαση της ανασφάλειες και ο δήμαρχος να σεργιανάει στα ΚΑΠΗ για να δίνει ευχές, να κυκλοφορούν χαμογελαστοί οι δημοτικοί σύμβουλοι, ενώ αυτοί οι άνθρωποι να τρέμουν στην ιδέα, ότι αποκλείστηκαν.
Τι νόημα λοιπόν έχει η μεγάλη εβδομάδα, η κορυφαία στιγμή της ορθοδοξίας με την ανάσταση του Κυρίου?
Εκτός από επετειακό χαρακτήρα δεν έχει απολύτως καμία σημασία…
Όταν κυκλοφορούν ανθρωπάρια, πόσο μάλλον όταν αυτά κυβερνάνε, ορίζοντας τις τύχες άλλων ανθρώπων ανάμεσα σε αυτούς και ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Όταν εμείς που δεν βάζουμε τους εαυτούς μας στο ίδιο καζάνι, αντί να «ξερνάμε» αυτά τα υποκείμενα, τους δίνουμε την δυνατότητα να μας εξουσιάζουν, όταν μένουμε απλοί θεατές μπροστά στο μαρτύριο συνανθρώπων μας που χωρίς λόγο, επιβαρύνονται εξαιτίας της ανευθυνότητας των «υπευθύνων», είμαστε ζωάκια που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να φάνε, να πηδήξουν και να κοιμηθούν.
Αυτό που νιώθω κάθε χρόνο τέτοια εποχή, είναι ότι έχω μια ακόμη ευκαιρία να «αναστήσω» τ ην ψυχή μου, να γίνω περισσότερο άνθρωπος, να είμαι απέναντι στο άδικο, και με όλες μου τις δυνάμεις να του γίνω κακός μπελάς.
Κλείνω με την ευχή, και εσείς να δείτε περισσότερο φιλοσοφικά το νόημα της Ανάστασης Του Κυρίου, ανεξάρτητα αν πιστεύεται ή όχι, σε όλες τις φιλοσοφίες υπάρχουν σημεία που μπορούν να σου αλλάξουν την οπτική που βλέπεις τα πράγματα, και να σημειώσω…
Η φιλοσοφία του Χριστιανισμού δεν έχει καμία σχέση με το κατάντημα της εκκλησίας και την θρησκεία που την καπηλεύεται.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ