Είναι προφανές ότι από τους εκάστοτε διαχειριστές δεν περισσεύει υπευθυνότητα, με αποτέλεσμα να διογκώνονται η κακοδιαχείριση και η αδιαφάνεια, δημιουργώντας τεράστια χρέη και αδιέξοδα.
Στον δήμο μας, όπως διαπιστώσατε από την τελευταία ανάρτηση, όχι μόνο δεν γίνονται στοχευμένες κινήσεις για να περιοριστεί το οικονομικό πρόβλημα του δήμου, αλλά οι διοικούντες παρουσιάζουν φουσκωμένο το χρέος, θέλοντας να δικαιολογήσουν την διαχειριστική τους ανεπάρκεια, να εμφανίσουν μια αδιέξοδη κατάσταση, και να θέτουν διλήμματα (τα οποία δε θα έχουν τέλος) προκειμένου να απαλλαγούν από βαρίδια που αδυνατούν να διαχειριστούν και να λειτουργήσουν ομαλά.
Όσο θα παρουσιάζονται διλήμματα το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι πρόκειται να χάσουμε, και όπως πάει το πράμα αυτό δε θα σταματήσει μέχρι να τα χάσουμε όλα. Για παράδειγμα, έχουν παρθεί ένα κάρο μέτρα με την μορφή διλημμάτων, βλέπετε η υγεία να λειτουργεί σωστά, ή η παιδεία που είναι δύο βασικές δομές της κοινωνίας? Χάλια και ίσως χειρότερα από ότι λειτουργούσαν πριν από 2 χρόνια που μπήκαμε σε αυτό το παραμύθι, στο μέλλον δε φαίνεται ότι πρόκειται να βελτιωθεί τίποτα, το πιθανότερο είναι αρχίσουν να μπαίνουν άλλα διλήμματα του τύπου, θέλουμε να έχουμε 3 νοσοκομεία στην βόρεια Αττική ή κανένα? οπότε ας κλείσουμε τα 2 και να λειτουργεί μόνο 1 που μπορεί να συντηρηθεί.
Σε επίπεδο δήμου, σήμερα είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός, αύριο μπορεί να είναι η βιβλιοθήκη (η οποία δεν έχει θέρμανση), μεθαύριο συγχωνεύσεις βρεφονηπιακών σταθμών, ίσως νωρίτερα από τα προηγούμενα, η καθαριότητα να πρέπει να περάσει σε ιδιώτες γιατί θα θεωρούν ότι θα κοστίζει λιγότερα χρήματα κτλ…
Όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, τελικά όχι μόνο δε βοήθησαν οι «ριζοσπαστικές» αποφάσεις για καταργήσεις οργανισμών του δημοσίου, οι περικοπές και οι απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αντίθετα επιδείνωσαν το πρόβλημα και όπως όλα δείχνουν κάποιοι είτε από την κεντρική εξουσία, είτε από τοπικούς άρχοντες, είναι διατεθειμένοι να επιμείνουν σε ένα «πείραμα» που έχει δείξει, 2 χρόνια τώρα, ότι δεν οδηγεί σε κανένα αποτέλεσμα για την χώρα, τους δήμους, την Ελληνική κοινωνία.
Είναι ξεκάθαρο ότι η οικονομική κρίση που διανύουμε είναι προϊόν κάκιστης διαχείρισης για την οποία την κύρια ευθύνη την έχουν οι κατά καιρούς διαχειριστές, και όχι ο κόσμος που τους ψήφισε ή οι εργαζόμενοι, ή κάποιος άλλος.
Ο κόσμος ψήφιζε σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, των παρατάξεων, αν από αυτά που έλεγαν προεκλογικά έκαναν σε πολλές περιπτώσεις τα αντίθετα, δεν φταίνε για αυτό οι ψηφοφόροι. Δυστυχώς δεν υπάρχει ένας μηχανισμός στην δημοκρατία που όταν κάποιος πολιτικός προκειμένου να εξασφαλίσει την στήριξη του εκλογικού σώματος, δημιουργεί κούφιες ελπίδες, δεσμεύεται δημοσίως, τελικά δεν τηρεί τις υποσχέσεις του, πόσο μάλλον όταν πράττει τα ακριβώς αντίθετα, αυτομάτως να εξαφανίζεται από τον πολιτικό χάρτη (όχι μετά το τέλος της θητείας του, αλλά άμεσα) ως ανεύθυνος, λαοπλάνος, και ανεπιθύμητος για την κοινωνία και την δημοκρατίας.
Στον δήμο μας, ο δήμαρχος Π. Βλασσόπουλος, παρουσίαζε την προοπτική της ενδεχόμενης εκλογής του, εντελώς διαφορετικά από αυτό που βιώνουμε 2 χρόνια από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές.
Αξιοσημείωτο είναι αυτό που είχε πει αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως δήμαρχος, «Κομμένα περιττά έξοδα, γιορτές και πανηγύρια» κάτι που στην πορεία όχι μόνο δε τήρησε αλλά οι εκδηλώσεις και τα πανηγύρια κοστίζουν πολλά περισσότερα από αυτά που θα μπορούσαν να κοστίσουν αν γίνονταν καλύτερος προγραμματισμός και διαχείριση.
Το παραπάνω δεν είναι τίποτα από πλευράς σημαντικότητας σε σχέση με άλλα θέματα που αφορούσαν οι προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Το ότι η παράταξη του Π. Βλασσόπουλου «κατέβηκε» ως ανεξάρτητη στις δημοτικές εκλογές, δημιούργησε την προσδοκία σε όσους την επέλεξαν ότι σε ενδεχόμενη εκλογή (κάτι που έγινε) θα μπει ένα τέλος στην κακοδιαχείριση στον δήμο, τουλάχιστο θα αποδοθούν ευθύνες σε εκείνους που έφεραν έναν δήμο σαν το Ηράκλειο Αττικής να μετράει χρέη, ότι θα μπει μια τάξη στην κεντρική πλατεία του Ηρακλείου, ότι θα αλλάξουν επιτέλους οι αποτυχημένες παλαιοκομματικές συνταγές των προηγούμενων διοικήσεων και πολλά άλλα.
Τζίφος!
Για ακόμα μια φορά εμείς οι δημότες διαπιστώνουμε ότι αντί να πιέζουν οι συνεργάτες του δημάρχου και να του θυμίζουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις της παράταξης τους, αντίθετα τον ακολουθούν σαν στρατιωτάκια ή καλύτερα ως ανδρείκελα σε όποιες αποφάσεις, αντίθετες, με εκείνες για τις οποίες τάχθηκαν προεκλογικά στο πλευρό του.
Η ανευθυνότητα των συνεργατών του δημάρχου είναι ξεκάθαρη θέλω να πιστεύω, όπως ξεκάθαρος είναι τελικά ο λόγος που μπήκαν σε αυτή την διαδικασία εκλογής και συμμετοχής σε μια διοίκηση, που το μόνο που δεν είχαν στο μυαλό τους ήταν να συμβάλλουν δημιουργικά στα κοινά του δήμου μας.
Με λίγα λόγια εμείς οι δημότες Ηρακλείου που επιλέξαμε τον Π. Βλασσόπουλο, ή τον κάθε δήμαρχο, θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα 4 χρόνια για να του στείλουμε το μήνυμα, σε αυτόν αλλά και στους συνεργάτες τους.
Η πλειοψηφία των δημοτών όταν διαπιστώνει ότι την πάτησε με την επιλογή της, απαξιεί να ασχοληθεί, και περιμένει τις επόμενες δημοτικές εκλογές για να δηλώσει την δυσαρέσκεια της.
Εδώ είναι η ευθύνη των ψηφοφόρων, ότι αφήνουν εκείνους που τους ξεγέλασαν να διοικούν χωρίς καμία ενόχληση, και με ελαφριά την καρδία μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία τους.
Πρέπει επιτέλους οι δημότες να απαιτούμε, και να μη γυρίζουμε την πλάτη σε όλους εκείνους που μας κοροϊδεύουν προεκλογικά μέχρι να εξασφαλίσουν την ψήφο μας, και όταν εκλέγονται να μας αγνοούν.
Αντί να «τσιμπάμε» στα διλήμματα και τα αδιέξοδα που μας παρουσιάζουν οι πολιτικοί, βουλευτές, αιρετοί, θα πρέπει να απαιτήσουμε να μην θιγεί τίποτα από αυτά που αποτελούν δομές για την κοινωνία, και που χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να καθιερωθούν. Αντίθετα αυτό που πρέπει να απαιτούμε είναι ότι ανεξάρτητα από την όποια οικονομική κρίση, θα πρέπει εκείνοι που από μόνοι τους εκτέθηκαν να αναλάβουν διαχειριστικό ρόλο, θα πρέπει να ματώσουν και να φροντίσουν στην διασφάλιση του δημοσίου, ακόμα και στην βελτίωση της λειτουργίας των δημοσίων οργανισμών.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα για κανέναν λόγο να παζαρεύει και να απαξιώνει περιουσία του δημοσίου όταν δεν μπορεί να την διαχειριστεί.
Εφόσον διαπιστώνει ότι αδυνατεί να την διαχειριστεί τότε το φρόνιμο, το ηθικό, το τίμιο είναι να αποδεχθεί αυτή του την αδυναμία, να ζητήσει συγνώμη από την κοινωνία και να αποδεσμεύσει θέση του για κάποιον άλλον που ενδεχομένως να έχει περισσότερες ικανότητες αλλά και την βούληση να προστατεύσει την δημόσια περιουσία και η συμβολή του να είναι ουσιαστική και όχι διεκπεραιωτική.
Σε επίπεδο δήμου, σήμερα είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός, αύριο μπορεί να είναι η βιβλιοθήκη (η οποία δεν έχει θέρμανση), μεθαύριο συγχωνεύσεις βρεφονηπιακών σταθμών, ίσως νωρίτερα από τα προηγούμενα, η καθαριότητα να πρέπει να περάσει σε ιδιώτες γιατί θα θεωρούν ότι θα κοστίζει λιγότερα χρήματα κτλ…
Όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, τελικά όχι μόνο δε βοήθησαν οι «ριζοσπαστικές» αποφάσεις για καταργήσεις οργανισμών του δημοσίου, οι περικοπές και οι απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αντίθετα επιδείνωσαν το πρόβλημα και όπως όλα δείχνουν κάποιοι είτε από την κεντρική εξουσία, είτε από τοπικούς άρχοντες, είναι διατεθειμένοι να επιμείνουν σε ένα «πείραμα» που έχει δείξει, 2 χρόνια τώρα, ότι δεν οδηγεί σε κανένα αποτέλεσμα για την χώρα, τους δήμους, την Ελληνική κοινωνία.
Είναι ξεκάθαρο ότι η οικονομική κρίση που διανύουμε είναι προϊόν κάκιστης διαχείρισης για την οποία την κύρια ευθύνη την έχουν οι κατά καιρούς διαχειριστές, και όχι ο κόσμος που τους ψήφισε ή οι εργαζόμενοι, ή κάποιος άλλος.
Ο κόσμος ψήφιζε σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, των παρατάξεων, αν από αυτά που έλεγαν προεκλογικά έκαναν σε πολλές περιπτώσεις τα αντίθετα, δεν φταίνε για αυτό οι ψηφοφόροι. Δυστυχώς δεν υπάρχει ένας μηχανισμός στην δημοκρατία που όταν κάποιος πολιτικός προκειμένου να εξασφαλίσει την στήριξη του εκλογικού σώματος, δημιουργεί κούφιες ελπίδες, δεσμεύεται δημοσίως, τελικά δεν τηρεί τις υποσχέσεις του, πόσο μάλλον όταν πράττει τα ακριβώς αντίθετα, αυτομάτως να εξαφανίζεται από τον πολιτικό χάρτη (όχι μετά το τέλος της θητείας του, αλλά άμεσα) ως ανεύθυνος, λαοπλάνος, και ανεπιθύμητος για την κοινωνία και την δημοκρατίας.
Στον δήμο μας, ο δήμαρχος Π. Βλασσόπουλος, παρουσίαζε την προοπτική της ενδεχόμενης εκλογής του, εντελώς διαφορετικά από αυτό που βιώνουμε 2 χρόνια από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές.
Αξιοσημείωτο είναι αυτό που είχε πει αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως δήμαρχος, «Κομμένα περιττά έξοδα, γιορτές και πανηγύρια» κάτι που στην πορεία όχι μόνο δε τήρησε αλλά οι εκδηλώσεις και τα πανηγύρια κοστίζουν πολλά περισσότερα από αυτά που θα μπορούσαν να κοστίσουν αν γίνονταν καλύτερος προγραμματισμός και διαχείριση.
Το παραπάνω δεν είναι τίποτα από πλευράς σημαντικότητας σε σχέση με άλλα θέματα που αφορούσαν οι προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Το ότι η παράταξη του Π. Βλασσόπουλου «κατέβηκε» ως ανεξάρτητη στις δημοτικές εκλογές, δημιούργησε την προσδοκία σε όσους την επέλεξαν ότι σε ενδεχόμενη εκλογή (κάτι που έγινε) θα μπει ένα τέλος στην κακοδιαχείριση στον δήμο, τουλάχιστο θα αποδοθούν ευθύνες σε εκείνους που έφεραν έναν δήμο σαν το Ηράκλειο Αττικής να μετράει χρέη, ότι θα μπει μια τάξη στην κεντρική πλατεία του Ηρακλείου, ότι θα αλλάξουν επιτέλους οι αποτυχημένες παλαιοκομματικές συνταγές των προηγούμενων διοικήσεων και πολλά άλλα.
Τζίφος!
Για ακόμα μια φορά εμείς οι δημότες διαπιστώνουμε ότι αντί να πιέζουν οι συνεργάτες του δημάρχου και να του θυμίζουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις της παράταξης τους, αντίθετα τον ακολουθούν σαν στρατιωτάκια ή καλύτερα ως ανδρείκελα σε όποιες αποφάσεις, αντίθετες, με εκείνες για τις οποίες τάχθηκαν προεκλογικά στο πλευρό του.
Η ανευθυνότητα των συνεργατών του δημάρχου είναι ξεκάθαρη θέλω να πιστεύω, όπως ξεκάθαρος είναι τελικά ο λόγος που μπήκαν σε αυτή την διαδικασία εκλογής και συμμετοχής σε μια διοίκηση, που το μόνο που δεν είχαν στο μυαλό τους ήταν να συμβάλλουν δημιουργικά στα κοινά του δήμου μας.
Με λίγα λόγια εμείς οι δημότες Ηρακλείου που επιλέξαμε τον Π. Βλασσόπουλο, ή τον κάθε δήμαρχο, θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα 4 χρόνια για να του στείλουμε το μήνυμα, σε αυτόν αλλά και στους συνεργάτες τους.
Η πλειοψηφία των δημοτών όταν διαπιστώνει ότι την πάτησε με την επιλογή της, απαξιεί να ασχοληθεί, και περιμένει τις επόμενες δημοτικές εκλογές για να δηλώσει την δυσαρέσκεια της.
Εδώ είναι η ευθύνη των ψηφοφόρων, ότι αφήνουν εκείνους που τους ξεγέλασαν να διοικούν χωρίς καμία ενόχληση, και με ελαφριά την καρδία μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία τους.
Πρέπει επιτέλους οι δημότες να απαιτούμε, και να μη γυρίζουμε την πλάτη σε όλους εκείνους που μας κοροϊδεύουν προεκλογικά μέχρι να εξασφαλίσουν την ψήφο μας, και όταν εκλέγονται να μας αγνοούν.
Αντί να «τσιμπάμε» στα διλήμματα και τα αδιέξοδα που μας παρουσιάζουν οι πολιτικοί, βουλευτές, αιρετοί, θα πρέπει να απαιτήσουμε να μην θιγεί τίποτα από αυτά που αποτελούν δομές για την κοινωνία, και που χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να καθιερωθούν. Αντίθετα αυτό που πρέπει να απαιτούμε είναι ότι ανεξάρτητα από την όποια οικονομική κρίση, θα πρέπει εκείνοι που από μόνοι τους εκτέθηκαν να αναλάβουν διαχειριστικό ρόλο, θα πρέπει να ματώσουν και να φροντίσουν στην διασφάλιση του δημοσίου, ακόμα και στην βελτίωση της λειτουργίας των δημοσίων οργανισμών.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα για κανέναν λόγο να παζαρεύει και να απαξιώνει περιουσία του δημοσίου όταν δεν μπορεί να την διαχειριστεί.
Εφόσον διαπιστώνει ότι αδυνατεί να την διαχειριστεί τότε το φρόνιμο, το ηθικό, το τίμιο είναι να αποδεχθεί αυτή του την αδυναμία, να ζητήσει συγνώμη από την κοινωνία και να αποδεσμεύσει θέση του για κάποιον άλλον που ενδεχομένως να έχει περισσότερες ικανότητες αλλά και την βούληση να προστατεύσει την δημόσια περιουσία και η συμβολή του να είναι ουσιαστική και όχι διεκπεραιωτική.