ΠΡΟΕΧΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Ήρθε πιστεύω η ώρα να ασχοληθούμε με τον Ν. Μπάμπαλο, καθώς θεωρώ ότι την έχει βγάλει πολύ καθαρή μετά την απόφαση του να δημιουργήσει δική του παράταξη πράγμα που επηρέασε, είτε αρέσει σε κάποιους φίλους είτε όχι, το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών το 2006.

Θα ξεκινήσω με το κεντρικό σύνθημα της παράταξης του Ν. Μπάμπαλου «Αράκλι» το οποίο ήταν «16 χρόνια είναι αρκετά… Φτάνει πια»

Δηλαδή ο Μπάμπαλος που βρίσκονταν τα 16 χρόνια που χρεώνει στον Μαστοράκο?
Δεν ήταν από τα πρωτοκλασάτα στελέχη επί των χρόνων δημαρχίας του Γ. Μαστοράκου?
Δεν ήταν πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος του Μαστοράκου, που σημαίνει ότι είχε τα περιθώρια να απαιτεί και να περνάει η γνώμη σε θέματα που τον ενδιέφεραν?
Δεν ήταν πρόεδρος στην ΔΕΤΕΗΑ και μάλιστα σε περίοδο ακμής των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, αργότερα ανέλαβε την Αντιδημαρχία έργων, που ως γνωστόν έχει τεράστιες αρμοδιότητες και δυνατότητες για να γίνουν ή να μην γίνουν πράγματα στο δήμο.

Εμφανίστηκε λοιπόν ο Ν. Μπάμπαλος με φωτοστέφανο, εξαγνισμένος από το παρελθόν του, και για να μην παρεξηγηθώ εννοώ το παρελθόν που συνεργάζονταν με τον Γ. Μαστοράκο, να καταδικάζει τον Μαστοράκο, κατηγορώντας μάλιστα για ενέργειες που δεν έγιναν ενόσω ο ίδιος είχε λόγο και μάλιστα με βαρύτητα στην διαχείριση του δήμου.

Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται ότι ο Μαστοράκος τις τελευταίες τετραετίες είχε αφήσει τα περιθώρια για αρμοδιότητες και πρωτοβουλίες στην δημοτική του ομάδα, καθώς ασχολούνταν και με τον Ε.Σ.Δ.Κ.Ν.Α., γεγονός που σημαίνει ότι ιδίως τα πρωτοπαλίκαρα της παράταξης είχαν τεράστια περιθώρια να παίρνουν πρωτοβουλίες και να κάνουν έργο. Εξάλλου υπάρχει και μια μερίδα δημοτών που θεωρεί ότι ο Μαστοράκος είχε αυτή την κατάληξη, λόγω της αμελούς επίβλεψης και εμπλοκής του σε διάφορα θέματα που αφορούσαν την διαχείριση του δήμου.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Μπάμπαλος ήθελε το δακτυλίδι από τον Μαστοράκο, και αυτός ήταν ο λόγος που αποχώρησε από την παράταξη. Έχουν ακουστεί παρασκηνιακά περιστατικά μεταξύ των δύο ανδρών, αλλά αυτό που ενδιαφέρει τον δημότη είναι η ουσία ή οποία προκύπτει από το αποτέλεσμα.

Δεν δικαιούται ο Ν. Μπάμπαλος να το παίζει Οσία Μαρία, διότι φέρει τεράστια ευθύνη για την αναποτελεσματικότητα και τους λάθος χειρισμούς αλλά και τις αποφάσεις που συντέλεσαν στο να θεωρεί και ο ίδιος 16 χρόνια είναι αρκετά.

Ξέρω ότι υπάρχουν φίλοι που θεωρούν τον Ν. Μπάμπαλο σαν μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση για τον δήμο μας, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουν το παρελθόν του ως βασικού συνεργάτη του Μαστοράκου, που αυτομάτως τον χρήζει εξίσου υπεύθυνο.
Δεν είναι καθόλου τίμιο όταν κάποιοι φίλοι συνδημότες αγνοούν εσκεμμένα ή όχι αυτό το γεγονός και εξαγνίζουν τον Ν. Μπάμπαλου τα χρόνια της παρουσίας του στον δήμο με τα όποια αξιώματα.

Σαφώς και έχει δικαίωμα ο Ν. Μπάμπαλος να έχει φιλοδοξίες και να θέλει το κάτι παραπάνω για τον εαυτό του. Η διαχείριση του δήμου δεν νοείται να αποτελεί προσωπική φιλοδοξία του καθενός, είναι ένας ευαίσθητος θεσμός, που προέχει το δημόσιο συμφέρον και κατόπιν η όποια προσωπική φιλοδοξία.

Αυτό νομίζω πως ήταν και το κρίσιμο σημείο που κάποιοι απαξιώνουν την κίνηση του Ν. Μπάμπαλου. Θεωρούν δηλαδή ότι ο Μπάμπαλος δεν δημιούργησε το Αράκλι για να προστεθεί μια νέα παράταξη με φρέσκιες ιδέες και θέσεις στο Ηράκλειο, αλλά για να το χρησιμοποιήσει σαν μοχλό πίεσης στον Μαστοράκο και το ΠΑΣΟΚ ώστε να πάρει το χρίσμα για υποψήφιος Δήμαρχος.

Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι που στην αρχή της δημιουργίας της κίνησης του Μπάμπαλου, τον στήριξαν και τάχθηκαν μαζί του, σήμερα κάποιοι έχουν αποχωρήσει, ενώ κάποιοι άλλοι είναι παντελώς αδιάφοροι για τα κοινά.

Σαφέστατα και η ενασχόληση με τα κοινά εμπεριέχεται και από διάθεση φιλαρέσκειας, αλλά η ισορροπία της συναίσθησης ευθύνης και της φιλαρέσκειας είναι αυτή που κάνει την διαφορά. Ο Μπάμπαλος κυκλοφορεί τα τελευταία 2 χρόνια λες και έχει εκλεγεί ήδη δήμαρχος, έχει ένα αποκρουστικό τουπέ, μια αλαζονική έκφραση, λες και πρόκειται να γίνει δήμαρχος με το να το παίζει απόμακρος και «μη μου άπτου».

Ας είμαστε λοιπόν ψύχραιμοι ανεξάρτητα από συμπάθειες και αντιπάθειες, και ας επικεντρωθούμε στο τι είναι περισσότερο συμφέρον για τον δήμο που συνεπάγεται καλύτερες συνθήκες καθημερινής διαβίωσης για μας τους δημότες.