Επίσης για να μπορεί μια εταιρία, οργανισμός, επιχείρηση να ανταποκρίνεται με συνέπεια στα πάγια έξοδα της θα πρέπει να εισπράττει από τους οφειλέτες κάθε μήνα αυτό που τους αναλογεί.
Στην περίπτωση του δήμου μας, συμβαίνει το εξής παράδοξο…
Δεν εισπράττουμε από τους οφειλέτες και δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας οι οποίες μάλιστα θεωρούνται ανελαστικές δαπάνες.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, οι καταστηματάρχες που καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο δεν πληρώνουν όπως οφείλουν γιατί κανένας δε τους ζορίζει, και όχι μόνο δε τους ζορίζει, αλλά τους εξυπηρετεί με μειώσεις πέρα από την ευεργετική απόφαση της κυβέρνησης ότι όποιος καταστηματάρχης αποπληρώσει αυτά που οφείλει στους δήμους θα έχει έκπτωση 70%!!!
Από τις διαφημιστικές πινακίδες κανένα έσοδο!
Από τις επαγγελματικές πινακίδες των καταστημάτων και των επιχειρήσεων επίσης τίποτα.
Με λίγα λόγια αδυναμία είσπραξης οφειλών από μια διοίκηση που αφήνει εργαζόμενους απλήρωτους και τους χρεώνει εμμέσως ότι είναι σκάρτοι!
Και κερατάς και δαρμένος που λέει και ο λαός.
Να περάσω σε έναν άλλο συλλογισμό που αφορά επίσης τις υποχρεώσεις της διοίκησης και τον τρόπο διαχείρισης.
Όταν μια επιχείρηση, οργανισμός κτλ. δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις τους, αυτό είναι κάτι που θα το βρει μπροστά του. Δεν γίνεται να γλιτώσει αυτά που οφείλει, συνεπώς δημιουργεί ένα κακό σύστημα στο οποίο κάνει όλο και πιο δυσλειτουργική την διαχείριση.
Όταν οφείλεις 1 μήνα στους εργαζόμενους που εκτός από τις αποδοχές του είναι και οι αποδόσεις της επιχείρησης στο ΙΚΑ και την εφορία, και δε μπορείς να ανταποκριθείς, τότε τι θα γίνει όταν ο ένας μήνας γίνουν δύο, τρεις κτλ.
Η κατάσταση γίνεται πιο δύσκολη για να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, καθώς μπορεί να φας και μερικά προστύμματα από επιθεώρηση εργασίας, εφορία κτλ. που θα σου κάνουν την ζωή ακόμα πιο δύσκολη.
Αυτό είναι το διαχειριστικό – τεχνοκρατικό κομμάτι μιας επιχείρησης με κακή διαχείριση.
Το ηθικό κομμάτι είναι η μέριμνα για τους εργαζόμενους.
Δε θέλεις να έχεις εργαζόμενους που να είναι απλήρωτοι, κακόκεφοι, δυσαρεστημένοι…
Τέτοιο κομμάτι δεν υπάρχει!
Μπορεί ο Στ. Γεωργόπουλος να μοιράζει συμπάθεια σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά κανένας δε τον συμπαθά όταν έχει να αντιμετωπίσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις με μηδενικό εισόδημα.
Και όχι μόνο ο Γεωργόπουλος μοιράζει τσάμπα συμπάθεια, αλλά δημιουργεί και κλίμα ανασφάλειας στους απλήρωτους και εξαθλιωμένους εργαζόμενους με το να διαδίδει διάφορες φήμες που δημιουργούν ακόμα πιο δυσάρεστες συνθήκες.
Αυτό πόσο ηθικό είναι εν Χριστό αδελφέ ΣΤΑΥΡΟ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΕ?
Όπως θα διαβάσετε ο Κος Δήμαρχος θα κάνει απολογισμό για την θητεία του την άλλη εβδομάδα, θα έχει μαγειρέψει αυτά που θα ανακοινώσει με τέτοιο τρόπο που να δίνουν την εντύπωση ότι κάτι έγινε…
Ο κόσμος όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι και σαν διαχειριστής της περιουσίας, των υπηρεσιών, του έμψυχου υλικού, απότυχε παταγωδώς, αλλά ακόμα περισσότερο ο κόσμος έχει εισπράξει το απάνθρωπο πρόσωπο του Στ. Γεωργόπουλου, κάτι που ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για τον δήμο μας.
Όσο και να πηγαίνεις σε εκκλησίες κε Γεωργόπουλε, όσο και να τραγουδάς σε απολογισμούς και σε συνεντεύξεις ο κόσμος θα σε ακούει σαν τον κακοφωνίξ στον Αστερίξ.
Διότι η αδυναμία σου να διοικήσεις δεν είναι αμάρτημα, πίστευες ότι θα τα κατάφερνες, τελικά διαπίστωσες ότι αδυνατείς… και ΤΕΛΟΣ.
Αλλά να στραφείς από την πρώτη μέρα που ξεκίνησες την θητεία σου, εναντίων των εργαζομένων, να είσαι 2 μήνες πριν της εκλογές και να αδιαφορείς για το πώς τα βγάζουν πέρα αυτοί οι άνθρωποι, από την άλλη να δείχνεις ευαισθησία στους καφετεριάρχες της πλατείας μειώνοντας τα τέλη λόγω οικονομικής κρίσης… αυτό δε χωνεύεται Σταύρο μου ούτε από το πιο γουρουνόπετσο στομάχι.
Μόνο μία επιλογή έχεις Στ. Γεωργόπουλε, να πας να εξομολογηθείς κάποια Κυριακή, να αφήσεις τον δήμο να λειτουργήσει από μόνος του περιμένοντας την 7η Νοέμβρη, να κάνεις τον σταυρό σου να είναι 2ψηφιο το ποσοστό σου και να πας στην ευχή της παναγίας.