Η τοπική αυτοδιοίκηση όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν όμηρος της κεντρικής πολίτης σκηνής. Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί τον προθάλαμο να αναρριχηθεί κάποιος στο επόμενο σκαλοπάτι, που μπορεί να είναι η νομαρχία, μπορεί να είναι και η υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές. Υπάρχουν βέβαια και οι λιγότερο φιλόδοξοι που αρκούνται στο να αισθάνονται τοπικοί άρχοντες.Ο δικομματισμός έχει κάνει μεγάλη ζημιά στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς ο κάθε δήμος αποτελούσε για τα δύο μεγάλα κόμματα τα κουκιά, που όποιο έχει τα περισσότερα δικαιούται να πανηγυρίζει.
Το λάθος μας ως δημότες, είναι πως μπαίνουμε σε αυτό το παιχνίδι, άλλοι συνειδητά άλλοι ασυνείδητα, με αποτέλεσμα να αγνοούμε το συμφέρον μας και το συμφέρον της πόλης μας στηρίζοντας πρόσωπα με κομματικά κριτήρια και όχι αξιολογώντας τις δυνατότητες τους.
Το φαινόμενο ότι κάποια πρόσωπα παγιώνονται στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων της κάθε παράταξης είναι εντυπωσιακό. Τα περισσότερα από αυτά έχουν διατελέσει σε θέσεις ευθύνης, μπορεί να μην είχαν ικανοποιητική απόδοση, αλλά επειδή μπορεί να είχαν εκλεγεί στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, οπότε είναι γνωστά στην κοινωνία του Ηρακλείου, αυτό είναι αρκετό για την επανεκλογή τους.
Δεν ξέρω αν θα κάνουν το ίδιο οι δημοτικοί σύμβουλοι του Γεωργόπουλου προεκλογικά, αλλά στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, οι δημοτικοί σύμβουλοι του Μαστοράκου, είχαν κάνει τις ιδιαιτέρες τους εργαλεία για την προεκλογική τους εκστρατεία. Έπαιρναν τηλέφωνα για το οποία χρεώνονταν ο δήμος, φακέλωναν τα προεκλογικά τους φυλλάδια, και είχαν φυσικά άλλο ένα προβάδισμα όταν λανσαρίζονταν, για παράδειγμα, πρόεδρος της ΔΕΚΚΟΙΠΗΑ, Αντιπρόεδρος της ΔΕΤΕΗΑ κ.α.
Μα ήταν απίστευτό αυτό που αντιμετωπίσαμε την προηγούμενη προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών, όταν οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι του Μαστοράκου που είχαν ήδη θητεία στο δήμο, επιδίωκαν την μεγαλύτερη δυνατή συγκομιδή ψήφων για τον εαυτό τους, αδιαφορώντας στην ουσία για την παράταξη. Ξέρετε, αν κάποιος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος συγκεντρώσει περισσότερους ψήφους από κάποιους άλλους που επίσης έχουν εκλεγεί, αυτό του ανοίγει τον δρόμο για να γίνει κάποια στιγμή στην τετραετία αντιδήμαρχος που σημαίνει πελατειακές σχέσεις με τους δημότες, και γύρω στα 2.000 ευρώ τον μήνα. Γι’ αυτό τους βλέπουμε να τρέχουν πανικόβλητοι προεκλογικά, λες και δε έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, γι’ αυτό βλέπουμε δικηγόρους να παρατάνε την δικηγορία ή να την περιορίζουν επαγγελματικά, επιδιώκοντας να «μονιμοποιηθούν» ως δημοτικοί σύμβουλοι ή αντιδήμαρχοι.
Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει γίνει στίβος υπερφίαλων, αργόσχολων, τεμπέληδων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εκείνων που έχουν το «μικρόβιο» να ασχολούνται με τα κοινά, με διάθεση προσφοράς για την πόλη τους, οι οποίοι με δυσκολία και με λίγη τύχη εκλέγονται.
Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί ένα απεχθές τοπίο, που όσοι έχουν πραγματική διάθεση ενασχόλησης με τα κοινά σε τοπικό επίπεδο, αποστρέφονται την όποια ιδέα, εξαιτίας της εμμονής συγκεκριμένων προσώπων αμφιβόλου ποιότητας, που για δικούς τους λόγους είναι παρόντες στα ψηφοδέλτια των δημοτικών εκλογών.
Κάποιοι από αυτούς έχουν εξασφαλίσει μια μόνιμη «πελατεία» ψηφοφόρων, με αποτέλεσμα να εκλέγονται και σε μερικές περιπτώσεις με αρκετούς σταυρούς.
Πως λοιπόν κάποιο νέο πρόσωπο να θέσει έστω υποψηφιότητα, όταν εξ αρχής γνωρίζει ότι δεν θα αντιμετωπίσει ισότιμες συνθήκες. Προτιμάει να αποσυρθεί από την όποια ιδέα, περιμένοντας η κατάσταση να πιάσει πάτο ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις της επιλογής υποψηφίων της κάθε παράταξης.
Οπότε καταλήγουμε ότι με αυτό το σκηνικό όχι μόνο φρέσκιες ιδέες δεν πρόκειται ακουστούν, αντιθέτως χιλιοειπωμένα κούφια λόγια, που κάποτε «έπιανα» άλλα πλέον ο κόσμος είναι υποψιασμένος, δε τα πιστεύει και δε δίνει βάση στις διάφορες εξαγγελίες, και προτάσεις που μόνο σκοπό έχουν να χαϊδεύουν τα αυτιά των αφελών και καλοπροαίρετων συνδημοτών μας.
Από την μία η περίπτωση του Σταύρου Γεωργόπουλου και της παράταξης του, όπου εκλέχθηκαν ανάμεσα σε άλλους και νέα παιδιά, τα οποία όμως δεν δείχνουν καμία πυγμή και καμία φρεσκάδα στα δημοτικά. Να εξαιρέσω τον Κων/νο Κουτσούκο ο οποίος παραιτήθηκε από την θέση του προέδρου της ΔΕΤΕΗΑ.
Ο Γεωργόπουλος είναι εξαιρετικά συγκεντρωτικός (τρομάρα του) με αποτέλεσμα ότι δεν κατανοεί να το «καίει».
Από την άλλη η παράταξη του Γιώργου Μαστοράκου, (αυτή και αν έχει ανάγκη από ανανέωση) με τους καρεκλοκενταύρους που ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ήττα των τελευταίων δημοτικών εκλογών. Αλήθεια έχει κάνει η «Δημοκρατική Συνεργασία» απολογισμό της ήττας και διερεύνηση των πιθανών αιτίων που οδήγησε στο αποτέλεσμα των τελευταίων δημοτικών εκλογών?
Ακόμα και τα φρέσκα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στις τελευταίες εσωτερικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή οργάνων, ήταν με την «ευλογία» του Μαστοράκου.
Ότι ακούτε για φρέσκες ιδέες και φρέσκα πρόσωπα είναι κουραφέξαλα και για τα αυτιά του κόσμου.
Είναι αναγκαία η δημιουργία παράταξης που δε θα διακρίνεται από την προσωπική κομματική ταυτότητα εκείνων που την απαρτίζουν και ο μοναδικός γνώμονας θα είναι να περάσει η διαχείριση και η λειτουργία του δήμου σε ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΕΣ που έχουν την διάθεση και την όρεξη να δουλέψουν για την πόλη, γιατί σε αυτό κατοικούν, γιατί στο Ηράκλειο μεγαλώνουν τα παιδιά τους και προσδοκούν πρακτικές λύσεις στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι δημότες τα τελευταία χρόνια.
Να δημιουργηθεί μια παράταξη που ούτε ρεμούλες θα σηκώνει, ούτε υπερφίαλους και ματαιόδοξους πολιτικάντηδες, ούτε από επαγγελματίες δημοτικούς συμβούλους, θα δεχθεί την όποια προσφορά τους.
Καταλήγω στο κρισιμότερο, γιατί πολύ ωραία και σωστά μπορεί να σας φαίνονται αυτά που διαβάζεται, αλλά την ώρα της κάλπης είναι το θέμα, εκεί η όποια πικρία και όποια ευκαιρία να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας υπονομεύεται. Υπονομεύεται από έναν ψυχαναγκασμό του να επιλέξεις τελικά το μη Χείρον βέλτιστο, με συνέπεια να βγάζουμε τα μάτια μας με τα χέρια μας, καθώς για ακόμα μια φορά επιτρέψαμε να διαιωνίζεται μια κατάσταση για την οποία γνωρίζουμε από πριν την κατάληξη της αλλά χάσαμε για ακόμα μια φορά την ευκαιρία να την αλλάξουμε.