Η πόλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει ή φθίνει και κάποτε πεθαίνει. Όταν οι λόγοι του θανάτου της δεν είναι εξωτερικοί π.χ. πόλεμος, σεισμοί, πυρκαγιά, αλλά είναι εσωτερικοί, η παρακμή έρχεται αργά, γίνεται ελάχιστα αντιληπτή στους πολλούς και ακόμη λιγότερο αντιληπτή από τους ίδιους τους κατοίκους της, γιατί αυτοί σιγά-σιγά έχουν προσαρμοσθεί στη......φθίνουσα πορεία της. Κυριότερη αιτία παρακμής και εγκατάλειψης μίας πόλης είναι η αδυναμία υγιεινής διαβίωσης σε αυτήν.
Το πράσινο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δομής των πόλεων. Είναι η ίδια μας η ζωή. Η ανάγκη σημαντικής αύξησης του αστικού πρασίνου είναι κάτι που δεν αμφισβητείται. Αρκεί να ρωτήσετε τους δημότες για να αντιληφθείτε ότι κατατάσσεται δεύτερο στις προσδοκίες τους, μετά την καθαριότητα. Πρέπει λοιπόν να υπάρξουν γενναίες και ριζικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Το να φυτέψουμε δέντρα ή να βάλουμε λουλούδια στις ζαρντινιέρες δε θα λύσει το πρόβλημα. Η λύση πρέπει να είναι σφαιρική και όχι περιστασιακή. Γιατί η κακή λύση ενός προβλήματος αποτελεί συχνά τη γενεσιουργό αιτία ενός άλλου προβλήματος.
Είναι ανάγκη να υπάρξει μία πολιτική ελεύθερων και πράσινων χώρων που θα αρχίζει από το σχεδιασμό, θα προχωράει στη δέσμευση όσων ελεύθερων χώρων υπάρχουν για πράσινο και θα καταλήγει στην παραχώρησή τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με στόχο να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες, πραγματικές και καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων της κάθε περιοχής.
Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει μία αναθεώρηση του σκοπού και της λειτουργίας των υπαρχόντων χώρων πρασίνου, ούτως ώστε να μελετηθούν ξανά σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες, να ενωθούν σε ένα δίκτυο πρασίνου, όπου με πεζόδρομους και ποδηλατοδρόμους θα μπορεί να εξυπηρετείται ο κάτοικος της πόλης.
Οι κοινόχρηστοι χώροι μεταξύ των πολυκατοικιών μπορούν να ενοποιηθούν και να δημιουργηθούν χώροι πρασίνου που θα δώσουν τη δυνατότητα να αναβιώσει η «παλιά γειτονιά». Να γίνουν χώροι κοινωνικής επαφής και ξεκούρασης των κατοίκων. Στη θέση της εγκατάλειψης, των σκουπιδιών, των πρόχειρων κατασκευών που δεσπόζουν στις πίσω πλευρές των κτιρίων (τα οποία υποβαθμίζουν και την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους) να δημιουργηθούν πλέον πυρήνες όπου τα παιδιά μας θα παίζουν με ασφάλεια και άμεση επιμέλεια των γονιών τους, πυρήνες ζωής, χαράς και επικοινωνίας των κατοίκων όλων των ηλικιών.
Όνειρο θερινής νύχτας σας ακούγετε; Όχι, το άρθρο 12 του Γ.Ο.Κ. προβλέπει τις λεπτομέρειες και δίνει ειδικά κίνητρα με επιδότηση της κατασκευής ή την ανάληψη των τόκων εκ μέρους του Ειδικού Ταμείου Εφαρμογής Ρυθμιστικών - Πολεοδομικών Σχεδίων (Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ.) σε περίπτωση δανείου.
Μία σημαντική ενέργεια που έχει να κάνει κάθε Δήμος είναι να ορίσει τις προτεραιότητές του.
Ποιο βαθμό προτεραιότητας πρέπει να έχει το πράσινο σε σχέση με το αυτοκίνητο στο κέντρο της πόλης; Θα διευκολύνουμε το αυτοκίνητο και θα εκδιώξουμε το πράσινο ή θα γίνει το αντίθετο; Άνθρωπος ή αυτοκίνητο; Πρέπει να θέσουμε τις προτεραιότητές μας.
Είναι πλέον η κατάλληλη ώρα να δημιουργηθούν οι διεθνώς γνωστές σαν ορολογία “πράσινες διαδρομές”.
Το πράσινο θα ξεκινά από τα σπίτια μας θα προχωρά στο χώρο μεταξύ των πολυκατοικιών, θα συνεχίζει στο δημοτικό πράσινο. Το πράσινο πρέπει να κυλά μέσα στην πόλη, να ζει μέσα σ’ αυτήν, να την κάνει να αναπνέει φυσικά και κοινωνικά, να αποτελεί υποδοχή των κοινωνικών δραστηριοτήτων.
Οι πράσινες διαδρομές για να εξυπηρετούν ορθά τους πολίτες πρέπει στην αρχή τους να διαθέτουν θέσεις στάθμευσης, να έχουν θέσεις ανάπαυσης, πληροφοριακή σηματοδότηση με πινακίδες, χώρους υγιεινής και ειδικές ράμπες για καροτσάκια.
Τα αγαθά της φύσης εκτιμώνται όταν χάνονται. Ο άνθρωπος των πόλεων άρχισε να εκτιμά το πράσινο και να αντιλαμβάνεται την αξία που έχει για τη ζωή του και τη ζωή της πόλης του. Η πολιτική ωριμότητα μίας κοινωνίας μετριέται με την ικανότητα να εξετάζει τα πράγματα μακροπρόθεσμα.
Θέλει σοβαρότητα και δουλειά από όλους, τους πολίτες και ιδιαίτερα τους μηχανικούς, γεωτεχνικούς, την αρχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και τους υπαλλήλους της, χωρίς υπεκφυγές, σκοπιμότητες και αντιπολιτευτική διάθεση.
Θέτοντας τους στόχους για την ανάπτυξη του πρασίνου αντιλαμβάνεται κανείς ότι χωρίς μία γενναία, συνεχή και αυξανόμενη ετήσια οικονομική στήριξη μίας πολιτικής πρασίνου, τίποτε δεν είναι εφικτό. Είναι αναγκαία επομένως, όπως προαναφέραμε, η ύπαρξη μίας συνεχούς και διαρκώς αυξανόμενης οικονομικής στήριξης της πολιτικής πρασίνου κάθε Δήμου, ούτως ώστε να υπάρξουν τα πρώτα αποτελέσματα. Στην κατανομή των δαπανών για το πράσινο δεν πρέπει να επαναληφθεί το λάθος της περιφερειακής και τυχαίας ένταξης των χώρων πρασίνου στον μέχρι τώρα πολεοδομικό σχεδιασμό. Τα ιστορικά λάθη θα διορθωθούν με θαρραλέες οικονομικές πρακτικές που θα επανεντάξουν το πράσινο στο δομημένο χώρο. Οι πιστώσεις για έργα προστασίας και αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος πρέπει να μπαίνουν σε πρώτη προτεραιότητα. Τέτοιες πιστώσεις, βεβαίως δεν αποδίδουν άμεσα και ψηφοθηρικά εκμεταλλεύσιμα αποτελέσματα, διασφαλίζουν όμως το μέλλον και τη ζωή των ψηφοφόρων.
Από το www.zonews.gr