Καταγγέλλουμε την εγκληματική στάση των στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ κατά την 31η Μαϊου του 2010 απέναντι στη διεθνή νηοπομπή η οποία μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια και ακτιβιστές στη Λωρίδα της Γάζας. Θεωρούμε ότι τέτοιου είδους εγκληματικές και τρομοκρατικές ενέργειες δεν συνάδουν με το πνεύμα ειρήνης και αγαστής συνεργασίας που πρέπει να χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις. Τέτοιες ενέργειες δεν προάγουν ούτε τη δημοκρατία ούτε τη συναλληλία μεταξύ των λαών. Δεν αποδίδουν καν το φιλειρηνικό χαρακτήρα του ίδιου του ισραηλιτικού έθνους.
Το Ισραήλ κατέστη σχετικά πρόσφατα κράτος με δική του γεωγραφική υπόσταση. Υπέστη ως έθνος πάμπολλα δεινά ιδιαίτερα κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρούμε ότι είναι εύλογο να διατηρήσει, ως ένα ευνομούμενο κράτος, μια στάση συνεργασίας απέναντι στους λαούς των γειτονικών χωρών. Ιδιαίτερα δε απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, οποίος επίσης έχει υποστεί πολλές διώξεις και μαρτύρια τα τελευταία χρόνια.
Αντιλαμβανόμαστε ότι τα ζητήματα της γεωπολιτικής και της ισορροπίας των διεθνών σχέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αποτελούν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα το οποίο άπτεται πολλών πτυχών σε πολιτικό, οικονομικό και ενεργειακό επίπεδο.
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως την ένταση και την οξύτητα η οποία χαρακτηρίζει την εν γένει επιθετική στάση του στρατού του Ισραήλ απέναντι σε αμάχους και μάλιστα σε διεθνή χωρικά ύδατα. Η νηοπομπή η οποία μετέφερε τρόφιμα και φάρμακα σε εγκλωβισμένους αμάχους δέχθηκε παράνομη επίθεση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ανήθικη επίθεση σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής του ανθρωπισμού.
Το αιματοκύλισμα που συνέβη με κύριο αυτουργό τον στρατό του Ισραήλ είναι ένα διεθνές έγκλημα ως συνέχεια του διαρκούς εγκλήματος το οποίο διαπράττεται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και σε βάρος της διαφύλαξης της διεθνούς νομιμότητας.
Καλούμε τις Αρχές του Ισραήλ να μην συνεχίσουν την απαράδεκτη αυτή στάση τους απέναντι στη διεθνή έννομη τάξη και τη διεθνή κοινότητα. Η συνέχιση της στάσης τους αυτής δεν επιτρέπει τη διατήρηση του κύρους του κράτους του Ισραήλ, απονομιμοποιεί δε και το κύρος των λεγόμενων υπερδυνάμεων οι οποίες υποτίθεται ότι περιφρουρούν την διατήρηση της παγκόσμιας ασφάλειας.
Η Ιστορία έχει αποδείξει στο πέρασμα των αιώνων ότι υφίσταται ακμή και παρακμή των κρατών… Η προάσπιση του δικαίου και η προστασία των αδυνάτων υπερέχει μιας μονοσήμαντης και μονόπλευρης στρατιωτικής υπεροχής η οποία είναι εφήμερη.
Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου και η διαφύλαξη των ατομικών δικαιωμάτων πρέπει να είναι ο οδηγός της πολιτικής των κρατών.