Απευθύνομαι σε αυτό το blog όντας δημότης και για να είμαι πιο ακριβής γέννημα θρέμμα Ηρακλείου. Εδώ γεννήθηκα, εδώ πήγα σχολείο, εδώ έκανα οικογένεια και εξακολουθώ να ζω.
Δεν θυμάμαι να ζήτησα ποτέ τίποτα από τον Δήμο μου (αυτό μέχρι πριν και λίγο), μάλλον ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των φιλήσυχων δημοτών που δεν παραπονούνται ποτέ και για τίποτα. Παιδί του ιδιωτικού τομέα (και είμαι περήφανη για αυτό) με μηδέν απολύσεις στο ενεργητικό μου και γνώστης του αντικειμένου μου.
Καλύτερα όμως ας μπω στο θέμα. Όπως προανέφερα κάποια στιγμή έκανα οικογένεια. Σχετικά μεγάλη... 3 ανήλικα στο σύνολο εκ των οποίων το ένα με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Έμεινα 2 χρόνια εκτός εργασίας παλεύοντας να αναστήσω ένα άρρωστο παιδί, κατάσταση που στην κυριολεξία μας ξετίναξε οικονομικά και τέλος κατάφερα αυτό που όλοι έλεγαν ότι ήταν ακατόρθωτο. Χαρακτηρίστηκε με κινησιοανατομική αναπηρία, ένας χαρακτηρισμός που πέραν του επιδόματος δεν φάνηκε πουθενά αλλού χρήσιμος και ειλικρινά ακόμα αναρωτιέμαι…
Κάποια χρονική στιγμή έπρεπε να επιστρέψω στον εργασιακό τομέα (για ευνόητους λόγους) και απευθύνθηκα στον Δήμο μου γιατί στον ιδιωτικό τομέα η τριτεκνία αποδείχτηκε μάλλον ανασταλτικός παράγοντας πρόσληψης.
Πραγματικά κάποιος θεώρησε ότι μπορεί να με χρησιμοποιήσει κάπου και βρέθηκα να δουλεύω με σύμβαση στον Δήμο μου ευελπιστώντας ότι αν κάνω την δουλειά μου όπως πρέπει, δεν μπορεί… κάποιος ίσως το προσέξει. Όπως ήταν φυσικό και επόμενο κανένας δεν το πρόσεξε ή και αν το πρόσεξε απλά αδιαφόρησε και βρέθηκα πάλι άνεργη και εγώ και ο σύζυγος ενόψει κρίσης γιατί αν και εξυπηρετούσα πάγια θέση….και χτύπαγα 10ωρα, κατά τα άλλα είχα σύμβαση έργου (εις γνώση μου ομολογώ).
Και τώρα το ρεζουμέ.
1) Μύθος είναι ότι μοριοδοτούνται οι τρίτεκνες οικογένειες και οι οικογένειες με ανήλικα ή ανάπηρα τέκνα. Σε μια αίτηση που είχα κάνει μοριοδοτήθηκα με 50 μόνο μόρια λόγω τριτεκνίας και η αναπηρία δεν προσμέτρησε πουθενά. Επίσης δεν προσμέτρησε τίποτα άλλο πέραν του απολυτηρίου λυκείου.
2) Στον ιδιωτικό τομέα ούτε κατά διάνοια……!!!!!! Το κρύβεις κιόλας.
3) Αυτή τη στιγμή εργάζομαι με ημιαπασχόληση, με ελάχιστα ένσημα, χωρίς επιδόματα και άδειες, επίσης ελάχιστα χρήματα σε διαφορετικό αντικείμενο απλά και μόνο για να μη μείνω εκτός…και φυσικά για να πορευτώ (ότι κι αν αυτό σημαίνει…).
Παρακολουθώ τις προκηρύξεις για τις οποίες όμως ξέρω ότι αυτή τη στιγμή δεν έχω ούτε την μοριοδότηση λόγω ανεργίας (μιας και δεν θεωρούμαι άνεργη) και γενικά δεν μπορώ παρά να ρωτήσω τους ιθύνοντες:
Που είναι η αξιοκρατία του κρατικού συστήματος και του ΑΣΕΠ?
Πού είναι η εφαρμογή των νόμων για την μέριμνα των ευπαθών ομάδων? Γιατί μένει μόνο στα χαρτιά και τις ανακοινώσεις?
Τι είναι δίκαιο και τι άδικο? Οι μόνιμοι υπάλληλοι άλλων ειδικοτήτων που εκτελούν χρέη διαφορετικά της ειδικότητας τους εδώ και χρόνια χωρίς καν να έχουν την στοιχειώδη εκπαίδευση για αυτό στερώντας θέσεις εργασίας από ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί?
Ο ιδιωτικός τομέας που σε καλεί σε συνέντευξη και όταν του πεις ότι είσαι γονέας τρίτεκνης οικογένειας σε απορρίπτει πριν καν σε ακούσει?
Κουράστηκα να απαντώ στην ερώτηση: <>.
Θα ήταν πολύ πιο ειλικρινές να σου πουν ότι το θέμα είναι οικονομικό, γιατί μια γυναίκα στα 35 με την απαιτούμενη προυπηρεσία σε συνδυασμό με την τριτεκνία ανεβαίνει μισθολογικά, πράγμα ασύμφορο την στιγμή που η κρίση μας διέπει και η δουλειά μπορεί να γίνει με πολύ λιγότερα χρήματα.
Δεν ζήτησα από κανέναν πόσο μάλιστα από την πολιτεία να μεγαλώσει την δική μου οικογένεια. Ήταν επιλογή μου. Ήταν όμως μια επιλογή που στηρίχθηκε στο γεγονός ότι μπορώ να την ζήσω με τις υπάρχουσες συνθήκες.
Και αυτό το έχουν καταστήσει ανέφικτο. Όλοι τους ανεξαιρέτως! Συνεπώς οφείλω να απευθυνθώ και εγώ οπουδήποτε μπορώ…..
Πάντως δεν με ξέχασαν όταν ήθελαν να τους ψηφίσω, αφού μέχρι και στο σπίτι μου ήρθαν…
Ανώνυμος Δημότης
Δεν θυμάμαι να ζήτησα ποτέ τίποτα από τον Δήμο μου (αυτό μέχρι πριν και λίγο), μάλλον ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των φιλήσυχων δημοτών που δεν παραπονούνται ποτέ και για τίποτα. Παιδί του ιδιωτικού τομέα (και είμαι περήφανη για αυτό) με μηδέν απολύσεις στο ενεργητικό μου και γνώστης του αντικειμένου μου.
Καλύτερα όμως ας μπω στο θέμα. Όπως προανέφερα κάποια στιγμή έκανα οικογένεια. Σχετικά μεγάλη... 3 ανήλικα στο σύνολο εκ των οποίων το ένα με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Έμεινα 2 χρόνια εκτός εργασίας παλεύοντας να αναστήσω ένα άρρωστο παιδί, κατάσταση που στην κυριολεξία μας ξετίναξε οικονομικά και τέλος κατάφερα αυτό που όλοι έλεγαν ότι ήταν ακατόρθωτο. Χαρακτηρίστηκε με κινησιοανατομική αναπηρία, ένας χαρακτηρισμός που πέραν του επιδόματος δεν φάνηκε πουθενά αλλού χρήσιμος και ειλικρινά ακόμα αναρωτιέμαι…
Κάποια χρονική στιγμή έπρεπε να επιστρέψω στον εργασιακό τομέα (για ευνόητους λόγους) και απευθύνθηκα στον Δήμο μου γιατί στον ιδιωτικό τομέα η τριτεκνία αποδείχτηκε μάλλον ανασταλτικός παράγοντας πρόσληψης.
Πραγματικά κάποιος θεώρησε ότι μπορεί να με χρησιμοποιήσει κάπου και βρέθηκα να δουλεύω με σύμβαση στον Δήμο μου ευελπιστώντας ότι αν κάνω την δουλειά μου όπως πρέπει, δεν μπορεί… κάποιος ίσως το προσέξει. Όπως ήταν φυσικό και επόμενο κανένας δεν το πρόσεξε ή και αν το πρόσεξε απλά αδιαφόρησε και βρέθηκα πάλι άνεργη και εγώ και ο σύζυγος ενόψει κρίσης γιατί αν και εξυπηρετούσα πάγια θέση….και χτύπαγα 10ωρα, κατά τα άλλα είχα σύμβαση έργου (εις γνώση μου ομολογώ).
Και τώρα το ρεζουμέ.
1) Μύθος είναι ότι μοριοδοτούνται οι τρίτεκνες οικογένειες και οι οικογένειες με ανήλικα ή ανάπηρα τέκνα. Σε μια αίτηση που είχα κάνει μοριοδοτήθηκα με 50 μόνο μόρια λόγω τριτεκνίας και η αναπηρία δεν προσμέτρησε πουθενά. Επίσης δεν προσμέτρησε τίποτα άλλο πέραν του απολυτηρίου λυκείου.
2) Στον ιδιωτικό τομέα ούτε κατά διάνοια……!!!!!! Το κρύβεις κιόλας.
3) Αυτή τη στιγμή εργάζομαι με ημιαπασχόληση, με ελάχιστα ένσημα, χωρίς επιδόματα και άδειες, επίσης ελάχιστα χρήματα σε διαφορετικό αντικείμενο απλά και μόνο για να μη μείνω εκτός…και φυσικά για να πορευτώ (ότι κι αν αυτό σημαίνει…).
Παρακολουθώ τις προκηρύξεις για τις οποίες όμως ξέρω ότι αυτή τη στιγμή δεν έχω ούτε την μοριοδότηση λόγω ανεργίας (μιας και δεν θεωρούμαι άνεργη) και γενικά δεν μπορώ παρά να ρωτήσω τους ιθύνοντες:
Που είναι η αξιοκρατία του κρατικού συστήματος και του ΑΣΕΠ?
Πού είναι η εφαρμογή των νόμων για την μέριμνα των ευπαθών ομάδων? Γιατί μένει μόνο στα χαρτιά και τις ανακοινώσεις?
Τι είναι δίκαιο και τι άδικο? Οι μόνιμοι υπάλληλοι άλλων ειδικοτήτων που εκτελούν χρέη διαφορετικά της ειδικότητας τους εδώ και χρόνια χωρίς καν να έχουν την στοιχειώδη εκπαίδευση για αυτό στερώντας θέσεις εργασίας από ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί?
Ο ιδιωτικός τομέας που σε καλεί σε συνέντευξη και όταν του πεις ότι είσαι γονέας τρίτεκνης οικογένειας σε απορρίπτει πριν καν σε ακούσει?
Κουράστηκα να απαντώ στην ερώτηση: <>.
Θα ήταν πολύ πιο ειλικρινές να σου πουν ότι το θέμα είναι οικονομικό, γιατί μια γυναίκα στα 35 με την απαιτούμενη προυπηρεσία σε συνδυασμό με την τριτεκνία ανεβαίνει μισθολογικά, πράγμα ασύμφορο την στιγμή που η κρίση μας διέπει και η δουλειά μπορεί να γίνει με πολύ λιγότερα χρήματα.
Δεν ζήτησα από κανέναν πόσο μάλιστα από την πολιτεία να μεγαλώσει την δική μου οικογένεια. Ήταν επιλογή μου. Ήταν όμως μια επιλογή που στηρίχθηκε στο γεγονός ότι μπορώ να την ζήσω με τις υπάρχουσες συνθήκες.
Και αυτό το έχουν καταστήσει ανέφικτο. Όλοι τους ανεξαιρέτως! Συνεπώς οφείλω να απευθυνθώ και εγώ οπουδήποτε μπορώ…..
Πάντως δεν με ξέχασαν όταν ήθελαν να τους ψηφίσω, αφού μέχρι και στο σπίτι μου ήρθαν…
Ανώνυμος Δημότης