Διάβαζα σε αναρτήσεις φίλων και στελεχών της παράταξης του Μπάμπαλου, ότι επανεξελέγην ο δήμαρχων όλων των Ηρακλειωτών.
Καταρχήν αποκλείεται να το εννοούν αυτό, καθώς ο δήμαρχος έχει μία τεράστια αδυναμία, που δεν συνάδει με την ιδιότητα του, γίνεται εχθρικός με όποιον δε τα βρίσκει.
Κατά 2ον το πραγματικό ποσοστό σύμφωνα με τους εγγεγραμμένους δημότες είναι μικρότερο από το 1/3, περίπου 28%.
Βέβαια που να λες ότι παίζαμε με έναν αντίπαλο την 2η Κυριακή και κερδίσαμε με 28%, είναι διαφορετικό να λες κερδίσαμε με 65%.
Που να βάλουμε στο τραπέζι και την αποχή… η οποία έβγαζε δήμαρχο! αφού η συμμετοχή ήταν 48.23%!!!
Ωστόσο υπάρχει κάτι ενδιαφέρον που έχει να κάνει με τις ψήφους που κατέγραψε ο Μπάμπαλος στους δύο γύρους, από ότι προκύπτει τις 10.000 ψήφους τις έχει στο τσεπάκι, που σημαίνει μεγάλη διαφορά από τις εκλογές του 2014 όταν την 1η Κυριακή συγκέντρωσε 6.212 ψήφους.
Αντί για φθορά ο Μπάμπαλος παρουσίασε σημαντική αύξηση ψηφοφόρων, και αυτό είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση.
Είμαστε λαός μαθημένος στις πελατειακές σχέσεις, και αυτό νομίζω ότι είναι το κομβικό σημείο που μπορεί να δώσει απάντηση στο αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά και στην επιλογή των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων που εξελέγησαν.
Δε το θεωρώ κακό, αλλά δε το θεωρώ και άδολο, όταν κάποιος Δήμαρχος ή αντιδήμαρχος πηγαίνει ο ίδιος σε ένα συμβάν το οποίο έχει αναλάβει να διευθετήσει η αρμόδια υπηρεσία του δήμου.
Ο δημότης ή οι δημότες που κάνουν το αίτημα, σαφώς και γοητεύονται όταν βλέπουν τους αιρετούς απίκο στο πρόβλημα. Και τι θα κάνει ακριβώς ο αιρετός όταν είναι παρόν σε μία κοπή δέντρου?
θα δώσει οδηγίες? Μήπως γνωρίζει για κάθε περίπτωση τι πρέπει να γίνει? Ώστε να καθοδηγήσει το συνεργείο?
Φυσικά το μόνο που κάνει είναι να βγάλει καμία φωτογραφία – πειστήριο ότι ήταν παρόν στις εργασίες, και δημόσιες σχέσεις με τους κατοίκους.
Έχουμε πέσει τόσο χαμηλά σαν κοινωνία που το κονσομασιόν έχει γίνει κριτήριο επιλογής, και ξέρετε μία φορά αρκεί. Μπορεί να έχουν περάσει 4 χρόνια, και όταν θα βρεθεί ο δημότης στην κάλπη θα θυμηθεί την 1 φορά που όταν χρειάστηκε τις υπηρεσίες του δήμου, όχι μόνο έφτασαν στην ώρα τους (όπως όφειλαν) αλλά ήταν παρόν και ο αντιδήμαρχος ή ο δήμαρχος.
Κάποια στελέχη της διοίκησης μοίρασαν πολλαπλάσιες κάρτες κατά την διάρκεια της 5ετίας από ότι την προεκλογική περίοδο. Φυσικά ο λόγος ήταν η επίτευξη των πελατειακών σχέσεων με τους δημότες, που αντί να επικοινωνούν με το 5ψήφιο αριθμό για να γνωστοποιήσουν κάποιο αίτημα τους, επικοινωνούσαν απευθείας με τον αρμόδιο αιρετό…
Εφόσον λοιπόν έγινε κάποια φορά η δουλειά τους, αυτό αποτελεί κριτήριο επιλογής…
Μα άνθρωπε πληρώνεις δημοτικά τέλη για να έχεις αυτές τις υπηρεσίες, δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με την διακριτική ευχέρεια της διοίκησης… από την άλλη στον δήμο δεν είσαι μόνο εσύ που έγινε η δουλειά σου και τελείωσε…
Οι 4 χιλιάδες που είχε περισσότερους ψηφοφόρους ο Μπάμπαλος από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση πιστεύω ότι αφορούν δημότες που θέλοντας συμμετείχαν σε πελατειακή συναλλαγή με κάποιον/ους από την διοίκηση και αυτό ήταν αρκετό να κρίνουν τον καταλληλότερο.
Οι 4.000 για να μην μπερδευόμαστε είναι 11% του εκλογικού σώματος, αλλά αρκετοί με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί εξαιτίας της μεγάλης αποχής, σε βαθμό να παίξουν καθοριστικό ρόλο στο συνολικό αποτέλεσμα.
Τελικά η παλαιομοδίτικη στρατηγική του Μπάμπαλου απέδωσε καρπούς αλλά το χειρότερο, μας έκανε σαφές ότι τελικά δεν είναι καθόλου παρωχημένη. Μεγάλη μερίδα του κόσμου θέλει το ρουσφέτι, μέσα από την πελατειακή σχέση αισθάνεται ότι είναι υπολογίσιμος και ξεχωριστός, η άμεση επαφή με τον αξιωματούχο θεωρεί ότι είναι τιμητική διάκριση, στην ουσία ο κόσμος ξεχνάει ότι ο ίδιος ανέδειξε τους αξιωματούχος με σκοπό να τον υπηρετούν και μόνο και χωρίς πολλά λόγια.
Αυτή η υπόθεση ενισχύεται και από την επιλογή των προσώπων που εκλέχθηκαν για την νέα διοίκηση. Ανέκαθεν, όσοι βρίσκονταν στην διοίκηση είχαν προβάδισμα σε σχέση με τους υπόλοιπους συνυποψήφιους, εξαιτίας της καθημερινής επαφής με τον κόσμο, και χωρίς να χρειάζεται να τρέχουν απ’ δω και απ’ κει, ο κόσμος τους έβρισκε το δημαρχείο. Είχαν πρόσβαση σε δεδομένα δημοτών που οι περισσότεροι παρότι δεν είναι νόμιμο τα χρησιμοποιούν για προσωπική τους εκμετάλλευση.
Θυμάμαι στα 12 χρόνια επί Μαστοράκου, οι δημοτικοί σύμβουλοι που εκλέγονταν ήταν τα ίδια πρόσωπα, ήταν τόσο παγιωμένη η κατάσταση που ήταν απίθανο χωρίς την βοήθεια του επικεφαλής να εκλεγεί νέο πρόσωπο στην νέα διοίκηση.
Ήταν άραγε, τόσο καλοί στην δουλειά τους οι δημοτικοί σύμβουλοι που επανεκλέγονταν 2 και 3 τετραετίες?
Αν αναφέρω μερικά ονόματα πρωτοκλασάτων στελεχών των τότε διοικήσεων του Μαστοράκου, θα γελάνε και οι πέτρες… αλλά τότε είχαν μόνιμη έδρα στο δημοτικό συμβούλιο…
Φταίει η κοντή μνήμη?
Δε νομίζω. Όσοι μπήκατε στον συλλογισμό μου, φυσικά θα βάζετε τους εαυτού σας σε εκείνους που θα γελάνε μαζί με τις πέτρες…
Δε θα σκεφτείτε μήπως και εσείς κάνετε το ίδιο σήμερα, και ίσως να το είχατε κάνει και τότε…
θα ψάχνουμε τους 993 ψηφοφόρους της Δέσποινας στους υπόλοιπους, όχι σε εμάς…
Πάμε σε ένα άλλο ζήτημα που αφορά την επιλογή του Μπάμπαλου… και αυτό έχει να κάνει κυρίως με την άρνηση των αντιπολιτευόμενων να στηρίξουν τον Παπαδημητρίου επειδή είναι δεξιός…
Καταρχήν να αναφέρω ότι ήταν άτυπη συμφωνία, ότι όποιος κατάφερνε να περάσει στον 2ο γύρο με τον Μπάμπαλο θα στηρίζονταν από τις υπόλοιπες παρατάξεις, κάτι που δεν έγινε. Μόλις 1.659 ψήφους από τους 7.129 (δεν συμπεριλαμβάνεται στον αριθμό το ΚΚΕ, που παραδοσιακά επιλέγει άκυρο/λευκό στον 2ο γύρο) συγκέντρωσε ο Παπαδημητρίου από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης!!!
Ο λόγος ήταν η κομματική ταυτότητα του Παπαδημητρίου ενώ βάραινε αρνητικά και η σχέση του με τον Άδωνι. Πάμε να δούμε τι έγινε τελικά…
Δεν βάρυνε το ίδιο το ότι ο Μπάμπαλος απαξίωσε για 5 ολόκληρα χρόνια το δημοτικό συμβούλιο και τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, που έφτασαν σε σημείο να πάρουν εισαγγελική παραγγελία για να έχουν πρόσβαση σε σύμβαση που αρνούνταν να παραδώσει ο δήμος σε δημοτικό σύμβουλο.
Δε συζητάω για την αλαζονική συμπεριφορά του Μπάμπαλου…
αποκορύφωμα της αλαζονείας του τύπου ήταν η στάση του προεκλογικά που μας μπέρδεψε, καθώς ήταν νευρικός, αγχωμένος, γκάζωνε και έβριζε την ομάδα του λίγες μέρες πριν τις εκλογές… σα να είχε δεδομένα που έδειχναν ότι δεν πήγαινε καλά…
Τελικά ξέρετε για πιο λόγο φέρονταν έτσι???
Είχε όντως δεδομένα, τα οποία έδειχναν ότι δε θα έβγαινε από την πρώτη Κυριακή, και δεν θα είχε καθολική πλειοψηφία στο νέο δημοτικό συμβούλιο… οπότε δε θα είχε ανάγκη κανέναν για να αποφασίσει ότι γουστάρει!!!!
Αντί να χαίρεται και να είναι ήσυχος που θα πετύχαινε τόσο μεγάλη νίκη, δε μπορούσε να το διασκεδάσει γιατί θα πρέπει να βρει 2 ακόμα για να έχει την πλειοψηφία, που σημαίνει ότι θα πρέπει να προσφέρει καμιά έμμισθη θέση στους πρόθυμους, για να τους δελεάσει, που αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι θα την στερηθούν δικοί του σύμβουλοι, που ενδεχόμενος θα πρέπει να δυσαρεστήσει και πάει λέγοντας…
Το άλλο το καλό είναι ότι τα μισά από τα εκλεγμένα στελέχη της νέας διοίκησης προέρχονται από τον ίδιο κομματικό χώρο με τον Παπαδημητρίου!!!
Ανακεφαλαιώνοντας… κάποιοι δεν επέλεξαν Παπαδημητρίου γιατί είναι δεξιός, και με αυτή τους την στάση χάρισαν την θριαμβευτική νίκη στον Μπάμπαλο, που η συμπεριφορά του και η ιδιοσυγκρασία του είναι χειρότερη από δεξιό, και επιπλέον 7 πρωτοκλασάτα ονόματα που θα επιβραβευτούν με σημαντικές θέσεις στην διοίκηση του δήμου προέρχονται από την ΝΔ… και ίσως και δεξιότερα…
Αυτή την επιλογή κάποιοι την χαρακτήρισαν πολιτική άποψη!!!!
Πάμε τώρα στην αποχή… που ήταν ο μεγάλος νικητής και αυτής της εκλογικής διαδικασίας…
άλλη πολιτική άποψη και αυτή…
Την πρώτη Κυριακή το ποσοστό της αποχής ήταν μικρότερο από την 2η, 33.51% που σε ψήφους μεταφράζεται περίπου 12.000, που σημαίνει περισσότεροι ψήφοι από εκείνους που έλαβε ο Μπάμπαλος την πρώτη Κυριακή… με απλά λόγια η αποχή αφορούσε το 1/3 του εκλογικού σώματος…
Δηλαδή αν η αποχή ήταν παράταξη τότε θα είχε πάρει τον δήμο!!!
Οι απέχοντες που θεωρούν ότι η επιλογή τους είναι πολιτική στάση, πρακτικά δεν καταφέρνουν τίποτε, διότι αφαιρούνται από τους ψηφίσαντες και αυτοί που είναι να βγουν θα βγουν και μάλιστα με πλασματικά ποσοστά που μοιάζουν να έχουν την αποδοχή τεράστιας μερίδας δημοτών, καλή ώρα το 65.44% του Μπάμπαλου.
Η αποχή το μόνο που εξυπηρετεί είναι μήνυμα δυσαρέσκειας και απαξίωσης, το οποίο κατά την γνώμη μου δεν είναι πολιτική στάση. Δεν είναι πολιτική στάση, γιατί εκ προοιμίου θεωρείς ότι έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα δίπολο, και επειδή κανένας από τους δύο δεν σε εκφράζει τότε επιλέγεις την αποχή.
Δεν είναι μόνο 2 τουλάχιστο την πρώτη Κυριακή…
Μπορείς την δυσαρέσκεια σου να την εκδηλώσεις επιλέγοντας μία παράταξη που μπορεί να μην σε εκφράζει απόλυτα, αλλά χάριν δημοκρατίας θα την ενισχύσεις για να έχει λόγο στο δημοτικό συμβούλιο, που μπορεί να κρατήσει κάποιες αντιστάσεις για το κοινό καλό, που δε θα επιτρέψει σε ένα πρόσωπο να κάνει ότι θέλει στην διοίκηση του δήμου… πόσο μάλλον όταν έχεις δείγματα γραφής…
Στην καθημερινότητα μας, σε όλη μας την ζωή κάνουμε παραχωρήσεις, συμβιβασμούς, στις εκλογές πιάνει κάποιους η αντίδραση?? Και τι αντίδραση, σε βάρος τους και σε βάρος των υπολοίπων…
Οι ψήφοι της αποχής θα έπρεπε να είναι αντίβαρο στις ψήφους των πελατειακών σχέσεων και του ρουσφετιού… και όχι από την μία να ρίχνουμε με την αποχή νερό στον μύλο της αναξιοκρατίας και του κονσομασιόν και από την άλλη να αηδιάζουμε που αυτά επικρατούν στον κοινωνικό βίο.
Για να γίνουμε ενεργοί πολίτες θέλει δουλειά πολύ…