Εδώ και χρόνια η κεντρική πλατεία του δήμου μας έχει παραδοθεί στους επιχειρηματίες - καταστηματάρχες χώρων εστίασης.
Κάθε χρόνο ο χώρος για τους δημότες - πεζούς περιορίζεται σε βαθμό που σε ώρες αιχμής να δημιουργείται μποτιλιάρισμα πεζών σε πεζοδρομημένα σημεία της πλατείας!
Στους διαδρόμους μεταξύ των κυρίων χώρων και των παραγκών, συμβαίνει να τοποθετούνται τραπεζοκαθίσματα, που περιορίζουν ακόμη περισσότερο την διέλευση...
Η πλατεία έχει πάψει από καιρό να ανήκει στους δημότες...
Αν κάποιος δημότης επιχειρήσει να κατέβει με το αυτοκίνητο του στην πλατεία, σίγουρα θα το μετανιώσει. Με τις "πεζοδρομήσεις" τα κολονάκια, έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο οι θέσεις πάρκινγκ, με αποτέλεσμα να αποτρέπει τους δημότες και όχι μόνο να χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητο τους. Κατά τα άλλα ο δήμος στηρίζει την τοπική αγορά...
Θα μπορούσαμε άραγε να είχαμε μία καταγραφή των εσόδων από τα καταστήματα εστίασης, που έτσι και αλλιώς τον φόρο που θα έπρεπε να αποδίδουν στον δήμο τον χρεώνουν στους πελάτες?
Με τον ερχομό του Μπάμπαλου ως επικεφαλής της διοίκησης του δήμου, γίναμε μάρτυρες, του να χαρίζεται δημοτικός χώρος προκειμένου να γίνει χρήση του από σουβλατζίδικο.
Το αν είναι νομότυπο ή όχι δε με ενδιαφέρει καθόλου όπως και κανέναν δημότη, διότι αυτή η ιστορία με τα νομότυπα έχει καταντήσει πλέον αηδία.
Εδώ μιλάμε για δημόσιο χώρο που μετατρέπεται - παραχωρείται - χαρίζεται σε ιδιώτη, ο οποίος κερδίζει από την χρήση του.
Γιατί θα έπρεπε κάποιος αιρετός να έχει αυτή την έννοια για τον ιδιώτη, και αντί να προστατεύσει αυτόν τον δημοτικό χώρο, να βάζει πλάτη για να παραχωρηθεί δήθεν δικαιωματικά.
Όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις που όχι μόνο δεν υπάρχει αντίσταση, αντίθετα και στήριξη σε ιδιωτικά συμφέροντα, ο μαγαζάτορας αισθάνεται την ελευθερία αλλά και την άνεση να κάνει ότι γουστάρει, με αποτέλεσμα να απαιτεί περισσότερα για την πάρτη του.
Εκτός από την κάλυψη του παρτεριού ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης με την ανοχή και την στήριξη της διοίκησης του δήμου, έχει μαντρώσει και τον διπλανό χώρο, με τον τρόπο που βλέπετε στην φωτογραφία. Φυσικά κανένας δε θα ενδιαφερθεί να ρωτήσει αν αυτό το αριστούργημα είναι έργο της δημοτικής αρχής ή αυθαιρέτως ο ιδιοκτήτης του σουβλατζίδικου που τυγχάνει να είναι επίσης ιδιοκτήτης των 2 καφέ που βρίσκονται απέναντι και δίπλα στο επίμαχο σημείο, τοποθέτησε τσάτρα πάτρα αυτούς τους ξύλινους φράχτες, καβατζώνοντας στην ουσία μερικά m2 δημόσιου χώρου.
Μετά από 1-2 χρόνια, που ο χώρος αυτός στην συνείδηση μας δε θα τον θεωρούμε δικό μας, θα γίνει προέκταση της παράγκας του σουβλατζίδικου και ούτε που θα το καταλάβουμε.
Τελικά υπάρχει κάποιος υπεύθυνος του δήμου να μας πει γιατί αυτός ο χώρος είναι απροσπέλαστος?
ποιος τοποθέτησε τον φράχτη και τι εξυπηρετεί αυτή κίνηση?
ο χώρος αυτός βρίσκεται μεταξύ 2 μαγαζιών του ίδιου επιχειρηματία, για τα οποία του έχει παραχωρηθεί χώρος και έχουν στηθεί οι "προβλεπόμενες" παράγκες, συνεπώς δε "δικαιούται" άλλο χώρο.
Όπως καταλαβαίνετε τα ερωτήματα είναι ρητορικά, είναι βέβαιο ότι η δημοτική αρχή, για τους δικούς της λόγους κόπτεται περισσότερο να φροντίσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών αντί των δημοτών.
Στους δημότες παρουσιάζει τα αυτονόητα ως εξυπηρετήσεις δημιουργώντας ένα πελατειακό σύστημα, στο οποίο οι δημότες ψαρώνουν πιστεύοντας ότι η δημοτική αρχή ενδιαφέρεται επί προσωπικού να ικανοποιήσει τα αιτήματα τους, όποτε το ζητήσουν.
Με αυτό το σκεπτικό πολλοί δημότες επανεξέλεξαν τον Μπάμπαλο, αγνοώντας πολλά άλλα και περισσότερο σημαντικά από μία εξυπηρέτηση, τα οποία είχαμε δημοσιοποιήσει τους προηγούμενους μήνες στο μπλοκ... θέματα που είχαν να κάνουν με το αξιακό σύστημα και το ανύπαρκτο ήθος της διοίκησης του Μπάμπαλου.
