Πριν από μερικές μέρες είχαμε ένα σοβαρό συμβάν στη παιδική χαρά που βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Ηρώς Κωνσταντοπούλου και Τερτσέτη, στο Ηράκλειο Αττικής. Όπως αναφέρει το aftodioikisi.gr «Από τύχη δεν υπήρξε κάποιος σοβαρός τραυματισμού παιδιού, όλο το προηγούμενο διάστημα», κατήγγειλαν γονείς.
Σύμφωνα με τις
καταγγελίες για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τα καλώδια στις κολώνες του
φωτισμού ήταν «γυμνά», καθώς έλειπαν τα προστατευτικά καπάκια.
Έχουμε φτάσει στο σημείο,
ίσως και να έχουμε συνηθίσει, την επικινδυνότητα ή την παράληψη να την κρίνουμε
από την σοβαρότητα των συνεπειών ενός ατυχήματος.
Ίσως να είχατε παρατηρήσει και εσείς, σε διάφορα σημεία της πόλης, από κολώνες
δημοτικού φωτισμού, έλειπαν και ίσως να λείπουν ακόμα, τα προστατευτικά καπάκια,
με αποτέλεσμα, καλώδια παροχής ρεύματος, αν και μονωμένα, να είναι εκτεθειμένα,
εκτός πλαισίου της κολώνας.
Έτσι και αλλιώς μονωμένα
είναι, ποιος θα πάθει κάτι, αφού τόσα χρόνια, έτσι γίνονταν…
Σωστά?
Φυσικά και αυτό είναι το
σκεπτικό, εφόσον το ατύχημα, ευτυχώς δεν έγινε δυστύχημα… οπότε Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Που να κάθεται τώρα
κάποιος υπάλληλος να βιδώνει τόσα καπάκια, αφού μεθαύριο (που λέει ο λόγος) θα
πρέπει να τα ξεβιδώσει…
Οι παιδικές χαρές, παρότι
παρουσιάζονται ως εγκεκριμένες, βάσει αυστηρών, κατά τα άλλα, κριτηρίων, έχουν
τραγικές παραλείψεις, και κάποιες κρύβουν σοβαρούς κινδύνους.
Οπότε επανερχόμαστε στο «Από τύχη δεν έχουμε κάποιο σοβαρό τραυματισμό» συνεπώς,
ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Μια σοβαρή παράλειψη,
είναι ότι οι παιδικές χαρές του δήμου έχουν μεν βρύσες, αλλά δεν στάζουν νερό!!!!
Είτε γιατί έχουν καταστραφεί τα κλειδιά, είτε γιατί έχουν αφαιρεθεί εσκεμμένα…
Σου λέει ο υπεύθυνος… από το να σπάνε κάθε τόσο το κλειδί, ή να ξεχνάνε την
παροχή ανοικτή, καταργούμε την βρύση, έτσι και αλλιώς κάποιοι γονείς, δεν
μπορεί θα έχουν μαζί τους ένα μπουκαλάκι νερό, και στο κάτω κάτω βρε αδελφέ, αν
συμβεί κάτι θα σπεύσει ο ενδιαφερόμενος σε παρακείμενη πολυκατοικία…
Τελικά το νερό, δεν είναι
θεωρείται κοινωνικό αγαθό έχει αποκτήσει μεγάλη αξία από τότε που μπήκαν στην
ζωή μας τα εμφιαλωμένα νερά… γι’ αυτό και λείπουν βρύσες σε δημόσιους χώρους,
και όσες υπάρχουν είναι διακοσμητικές.
Κάνω μία παρένθεση… όσοι
έχετε επαφή με την επαρχία θα έχετε δει σε διάφορα σημεία, ακόμα και σε κάποια με
ελάχιστους κατοίκους, κτισμένες βρύσες, που συνήθως γίνονταν ως δωρεά από
κάποιον ιδιώτη. Με είχε απασχολήσει αυτή
η συχνή εικόνα με τις διάσπαρτες βρύσες… αρχικά το είχα εκλάβει σαν μία συνήθεια,
που κάποιος που είχε την οικονομική δυνατότητα έκανε αυτή την προσφορά για να
συνδέσει το όνομα του με τον τόπο του. Αργότερα και μετά από διάφορες διηγήσεις
που αφορούσαν την γενιά των παππούδων μου, έκανα μία σοβαρή σύνδεση, που αποκάλυψε
μία άλλη διάσταση, πολύ πιο σοβαρή και πολιτισμένη σε σχέση με την αρχική,
επιφανειακή εντύπωση μου.
Εκείνα τα χρόνια λοιπόν
οι άνθρωποι διένυαν τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια, φορτωμένοι, που ένα ακόμα
ασκί γεμάτο με νερό, θα τους βάραινε ακόμα περισσότερο.
Φανταστείτε λοιπόν πόσο
σημαντικό ήταν γι’ αυτούς να βρουν μία βρύση, να πλυθούν, να δροσιστούν, και να
γεμίσουν το δοχείο τους, μέχρι την επόμενη ευκαιρία που θα βρουν στον δρόμο κάποια
άλλη βρύση.
Ακόμα και στα επόμενα
χρόνια χωρίς τα εμφιαλωμένα νερά, κάποιος ταξίδευε με το αυτοκίνητο του, θα
στέκονταν σε μία βρύση, είτε για να γεμίσει το δοχείο (θερμός) με δροσερό νερό,
είτε για να πλυθεί κάνοντας μία ολιγόλεπτη στάση.
Σκεφτείτε λοιπόν με αυτή
την αντίληψη, πόσο σημαντικό είναι το νερό και η προσφορά του για όλους, όσους
το χρειαστούν, και συγκρίνεται την σημερινή κατάσταση που σας περιέγραψα παραπάνω,
την αδιαφορία, την υποκρισία να φαίνεται ότι υπάρχει πρόσβαση σε νερό, βρύση
υπάρχει, νερό όμως δεν τρέχει, μόνο και μόνο για να ξεγελάσουν τους δημότες και
την αρμόδια υπηρεσία που δίνει τις πιστοποιήσεις για τις παιδικές χαρές.
Και αν γίνεται αυτό με το
νεράκι, που είναι ένα κλειδί για να στάξει η ριμάδα η βρύση, φανταστείτε τι
γίνεται με τα αντικείμενα που βρίσκονται σε μία παιδική χαρά… από τον τάπητα,
από τις κούνιες, τις τσουλίθρες, τα κάγκελα… ή μήπως θεωρείται ότι γίνεται
συντήρηση κάθε τόσο?
Εννοώ να υπάρχει κάποιο συνεργείο που να τσεκάρει, αν έχουν λασκάρει βίδες, αν
οι αλυσίδες στις κούνιες κρατάνε κτλ…
Για να υπάρξει τέτοιος
έλεγχος, απαιτείται να υπάρχει η ανάλογη βούληση, των υπευθύνων, που όμως πριν
από αυτό, τοποθέτησαν την βρύση, για να πάρουν την πιστοποίηση για την παιδική
χαρά, και για χρόνια μετά, η βρύση δεν λειτουργεί.
Εδώ και πολλά χρόνια έχει
σταματήσει να λειτουργεί η συνείδηση, το ήθος έχει πάει περίπατο, η λέξη ευθύνη
αποτελεί άγνωστη έννοια, δεν είναι τυχαίο που ενώ οι αιρετοί αναλαμβάνουν
θέσεις ευθύνης που δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενο, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει κάνει
ποτέ λάθος!!!!!! Όλα λοιπόν με έναν μαγικό τρόπο γίνονται ΑΡΙΣΤΑ.
Και αν γίνει κάποια καταγγελία,
ή θα χαρακτηρισθεί κακεντρεχής ο καταγγέλλων, ή την ευθύνη θα την έχει κάποιος άλλος
εμπλεκόμενος φορέας, και παρά το μπάχαλο ο δήμος είχε πράξει τα δέοντα στον
βαθμό που του αναλογούσε.
Έχετε ακούσει κανέναν δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο που διετέλεσε σε θέση
ευθύνης, να πει ότι κάτι δεν έγινε όπως θα έπρεπε, ή έστω ότι θα μπορούσε να
γίνει καλύτερα?
Μια φορά νομίζω ότι είχε ειπωθεί
πλαγίως, αλλά ήταν καθαρά επικοινωνιακή μανούβρα, αφού το παιχνίδι ήταν χαμένο
για τον τότε δήμαρχο, που έπαιζε το τελευταίο του χαρτί, ελπίζοντας ότι λόγω της
γνωριμίας αρκετών ετών με τους δημότες, θα τους ερέθιζε το συναίσθημα, και
εκείνοι με την σειρά τους θα του έδιναν μία ακόμη ευκαιρία.