Ο Γεωργόπουλος εκτός των άλλων κακών που έχει κάνει και θα κάνει στο μέλλον για το Ηράκλειο, έχει ρίξει τον πήχη στην τοπική πολιτική κοινωνία του Ηρακλείου.
Δεν υπήρχε άνθρωπος που να περίμενε ότι ο Γεωργόπουλος θα τα έκανε τόσο χάλια, εξάλλου ήταν η πρώτη 4ετία του ίδιου αλλά και της παράταξης του μετά από 25 χρόνια περίπου, αλλά έπεσαν και εκείνοι στην περίπτωση.
Υπήρχαν αρκετοί δημότες που ήθελαν να στείλουν το μήνυμα στον Μαστοράκο για την απραξία της διοίκησης του τα τελευταία χρόνια ανεξάρτητα από εκείνους που υποστήριξαν τον Μπάμπαλο, θεώρησαν ότι για πρώτη 4ετια ο Γεωργόπουλος και οι δημοτικοί του σύμβουλοι θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό για να δείξουν την διαφορά, οπότε το ρίσκο περιορίζονταν και οι τύψεις λυτρώνονταν, για το καλό του δήμου.
Και εγώ σήμερα κάνω το εξής ερώτημα, αν φαντάζονταν όσοι επέλεξαν να στείλουν το μήνυμα στο Μαστοράκο ψηφίζοντας Γεωργόπουλο, και εκείνοι που ψήφισαν Μπάμπαλο, ότι θα ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα με τον Σταύρο, τι πιστεύεται ότι θα επέλεγαν.
Φυσικά θα επέλεγαν το λιγότερο χειρότερο.
Τέτοιου είδους διλλήματα υπονομεύουν την δημοκρατία μας, ρίχνουν το επίπεδο των απαιτήσεων μας απέναντι στους αιρετούς, αποδυναμώνουν την κρίση μας.
Αυτό πέτυχε ο Στ. Γεωργόπουλος τα 2 χρόνια που διοικεί τον δήμο μας καθώς και οι δημοτικοί του σύμβουλοι, που αποδεικνύουν ότι είναι κομπάρσοι είτε τους αρέσει το έργο είτε όχι.
Όπως έχετε διαπιστώσει τα 2 τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει λόγος για αντιπολίτευση στο Ηράκλειο, εφόσον υπάρχουν εργαζόμενοι που αντιδρούν, εφόσον υπάρχει ο Βόμβας που κάνει καταγγελίες για παρατυπίες που διαπιστώνει, και φυσικά οι δημοτικοί σύμβουλοι και πρόεδροι που κάθε τόσο παραιτούνται.
Σε αυτό το νοσηρό πολιτικό σκηνικό παρασύρεται ή βολεύεται η αντιπολίτευση, περιμένοντας την φθορά όπως την ορίζει ο Γεωργόπουλος με τις εμπνεύσεις του, και τις αποφάσεις του.
Καλά ρε παιδιά, ας πούμε πως αποτελεί στρατηγικό σχέδιο το να περιμένεις από τον αντίπαλο να ξεφτιλιστεί από μόνος του, μετά όταν με το καλό κάποιος από την αντιπολίτευση αναλάβει, και διαπιστώσει το μέγεθος της κακό διαχείρισης του Σταύρου, που θα κληθεί να αποκαταστήσει, τότε θα πει «χάος παραλάβαμε»?.
Είναι δεδομένο ότι όσο παραμένει ο Γεωργόπουλος δήμαρχος, είναι άγνωστο το τι φέσια και εκκρεμότητες θα μείνουν ανοιχτές για την επόμενη παράταξη που θα αναλάβει.
Εφόσον οι αντιπολιτευόμενες παρατάξεις που προσδοκούν να κερδίσουν στις επόμενες δημοτικές εκλογές τον δήμο, δεν λειτουργούν ελεγκτικά για οποιαδήποτε κίνηση της δημοτικής αρχής, είναι βέβαιο ότι όταν με το καλό εκλεγούν θα τα φορτώσουν όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες τους στον Γεωργόπουλο και θα το παίζουν ήρωες ότι προσπαθούν να σώσουν δημοτικές επιχειρήσεις και τον δήμο που είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι η αλλαγή όπως εννοείται τα τελευταία χρόνια, και όπως αποδεικνύεται και από την κεντρική πολιτική σκηνή, είναι για να τρομάζει και όχι να φέρνει την ελπίδα για το καλύτερο.
Έτσι καταλήγουμε στο να τρομάζει ή να δημιουργεί καχυποψία η όποια ανανέωση, οι φρέσκες απόψεις, και γενικότερα ότι το νέο. Πώς να πάει μπροστά μια κοινωνία όταν αγκιστρώνεται στο κακό προηγούμενο, και το επίπεδο αντί να ανεβαίνει τουλάχιστο παραμένει ίδιο.
Άραγε φταίει ο κόσμος για αυτό τον φαύλο κύκλο ή είναι ένα προμελετημένο σχέδιο των δεινοσαύρων.
Δεν υπήρχε άνθρωπος που να περίμενε ότι ο Γεωργόπουλος θα τα έκανε τόσο χάλια, εξάλλου ήταν η πρώτη 4ετία του ίδιου αλλά και της παράταξης του μετά από 25 χρόνια περίπου, αλλά έπεσαν και εκείνοι στην περίπτωση.
Υπήρχαν αρκετοί δημότες που ήθελαν να στείλουν το μήνυμα στον Μαστοράκο για την απραξία της διοίκησης του τα τελευταία χρόνια ανεξάρτητα από εκείνους που υποστήριξαν τον Μπάμπαλο, θεώρησαν ότι για πρώτη 4ετια ο Γεωργόπουλος και οι δημοτικοί του σύμβουλοι θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό για να δείξουν την διαφορά, οπότε το ρίσκο περιορίζονταν και οι τύψεις λυτρώνονταν, για το καλό του δήμου.
Και εγώ σήμερα κάνω το εξής ερώτημα, αν φαντάζονταν όσοι επέλεξαν να στείλουν το μήνυμα στο Μαστοράκο ψηφίζοντας Γεωργόπουλο, και εκείνοι που ψήφισαν Μπάμπαλο, ότι θα ήταν τα πράγματα όπως είναι σήμερα με τον Σταύρο, τι πιστεύεται ότι θα επέλεγαν.
Φυσικά θα επέλεγαν το λιγότερο χειρότερο.
Τέτοιου είδους διλλήματα υπονομεύουν την δημοκρατία μας, ρίχνουν το επίπεδο των απαιτήσεων μας απέναντι στους αιρετούς, αποδυναμώνουν την κρίση μας.
Αυτό πέτυχε ο Στ. Γεωργόπουλος τα 2 χρόνια που διοικεί τον δήμο μας καθώς και οι δημοτικοί του σύμβουλοι, που αποδεικνύουν ότι είναι κομπάρσοι είτε τους αρέσει το έργο είτε όχι.
Όπως έχετε διαπιστώσει τα 2 τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει λόγος για αντιπολίτευση στο Ηράκλειο, εφόσον υπάρχουν εργαζόμενοι που αντιδρούν, εφόσον υπάρχει ο Βόμβας που κάνει καταγγελίες για παρατυπίες που διαπιστώνει, και φυσικά οι δημοτικοί σύμβουλοι και πρόεδροι που κάθε τόσο παραιτούνται.
Σε αυτό το νοσηρό πολιτικό σκηνικό παρασύρεται ή βολεύεται η αντιπολίτευση, περιμένοντας την φθορά όπως την ορίζει ο Γεωργόπουλος με τις εμπνεύσεις του, και τις αποφάσεις του.
Καλά ρε παιδιά, ας πούμε πως αποτελεί στρατηγικό σχέδιο το να περιμένεις από τον αντίπαλο να ξεφτιλιστεί από μόνος του, μετά όταν με το καλό κάποιος από την αντιπολίτευση αναλάβει, και διαπιστώσει το μέγεθος της κακό διαχείρισης του Σταύρου, που θα κληθεί να αποκαταστήσει, τότε θα πει «χάος παραλάβαμε»?.
Είναι δεδομένο ότι όσο παραμένει ο Γεωργόπουλος δήμαρχος, είναι άγνωστο το τι φέσια και εκκρεμότητες θα μείνουν ανοιχτές για την επόμενη παράταξη που θα αναλάβει.
Εφόσον οι αντιπολιτευόμενες παρατάξεις που προσδοκούν να κερδίσουν στις επόμενες δημοτικές εκλογές τον δήμο, δεν λειτουργούν ελεγκτικά για οποιαδήποτε κίνηση της δημοτικής αρχής, είναι βέβαιο ότι όταν με το καλό εκλεγούν θα τα φορτώσουν όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες τους στον Γεωργόπουλο και θα το παίζουν ήρωες ότι προσπαθούν να σώσουν δημοτικές επιχειρήσεις και τον δήμο που είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι η αλλαγή όπως εννοείται τα τελευταία χρόνια, και όπως αποδεικνύεται και από την κεντρική πολιτική σκηνή, είναι για να τρομάζει και όχι να φέρνει την ελπίδα για το καλύτερο.
Έτσι καταλήγουμε στο να τρομάζει ή να δημιουργεί καχυποψία η όποια ανανέωση, οι φρέσκες απόψεις, και γενικότερα ότι το νέο. Πώς να πάει μπροστά μια κοινωνία όταν αγκιστρώνεται στο κακό προηγούμενο, και το επίπεδο αντί να ανεβαίνει τουλάχιστο παραμένει ίδιο.
Άραγε φταίει ο κόσμος για αυτό τον φαύλο κύκλο ή είναι ένα προμελετημένο σχέδιο των δεινοσαύρων.