Πριν από λίγο λάβαμε την παρακάτω συγκλονιστική επιστολή από εργαζόμενο στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό.
"Είμαι εργαζόμενος στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό Επικοινωνία.
Όπως ήδη γνωρίζεται για ακόμη μια φορά έχουμε πρόβλημα στην καταβολή των δεδουλευμένων, ένα χρόνιο πρόβλημα που από ότι φαίνεται, αποτελεί και θα αποτελεί πάγιο πρόβλημα μας στην επιχείρηση.
Η καθυστέρηση της μισθοδοσίας ανέκαθεν δημιουργούσε πρόβλημα στην διαχείριση των υποχρεώσεων του καθενός, πόσο μάλλον σήμερα που τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα πιο δύσκολα από τα προηγούμενα χρόνια.
Η στάση της δημοτικής αρχής προφανώς αδιαφορεί για το πρόβλημα μας, τολμώ να πω ότι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα μας με άκρως απάνθρωπό τρόπο, εφόσον είναι κάτοικοι της ίδιας χώρας, με τις ίδιες ή παρόμοιες υποχρεώσεις και όχι από κάποιο άλλο κράτος της ευρωπαϊκής ένωσης ή ακόμα και από άλλον πλανήτη.
Αναρωτιέμαι αν ο Κος Δήμαρχος είχε ποτέ βρεθεί σε παρόμοια θέση με την δική μας, απλήρωτος για 2 μήνες, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, με την ανασφάλεια του πότε θα εισπράξουμε, έστω έναν από τους δύο μισθούς, τι θα γίνει τον επόμενο μήνα, αν δε θα έχουμε το ίδιο πρόβλημα κ.ο.κ.
Εργάζομαι χρόνια στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, και το μόνο σίγουρο που έχω απολαύσει είναι η ανασφάλεια, η γαϊδουριά της εκάστοτε δημοτικής αρχής, που αγνοεί τις δυσλειτουργίες που μπορεί να προκαλέσει στο κάθε εργαζόμενο η καθυστέρηση των δεδουλευμένων του.
Για να καταλάβετε, αν τις επόμενες μέρες γίνει κάποιο θαύμα και πληρωθούμε τους 2 μήνες, ο 1μιση μισθός θα πάει σε υποχρεώσεις των 2 προηγούμενων μηνών, και ο μισός ίσως να εξασφαλίσει τα πρώτα έξοδα από τις υποχρεώσεις του ερχόμενου μήνα.
Πόσο ΓΑΙΔΟΥΡΙ μπορεί να είναι κάποιος από τον οποίο εξαρτόμαστε σαν εργαζόμενοι, που όχι μόνο αδιαφορεί για το πρόβλημα μας, αλλά μας σνομπάρει και ως ανθρώπους, σνομπάρει την αξιοπρέπεια μας, την υπόσταση μας.
Ποιος δίνει το δικαίωμα σε αυτούς, τους κατά τα άλλα ευυπόληπτους κυρίους, να μας αντιμετωπίζουν ως ζητιάνους, ως τιποτένιους.
Νιώθω πραγματικά όμηρος σε μια κατάσταση που κατά τα άλλα, για κάποιους θεωρούμαι βολεμένος, κάνω την δουλειά μου, προσπαθώ να προσφέρω ακόμα περισσότερα γιατί μου αρέσει η εργασία μου, ακόμα και όταν έχω να αντιμετωπίσω το μόνιμο πρόβλημα με την καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών.
Η ζωή μου έχει προσαρμοστεί με αυτό το πρόβλημα, και απλά σας λέω, ότι δεν μπορώ να βάλω μια τάξη στα οικονομικά μου, εξαιτίας της ασυνέπειας των υπευθύνων.
Όσο διάστημα εργάζομαι στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, ποτέ δεν θυμάμαι να έχει περάσει ένας χρόνος που να μην έχουμε πρόβλημα με την μισθοδοσία, παρόλο που ψηφίζονται οι προϋπολογισμοί, παρόλο που εκταμιεύονται κάποια χρήματα, πάντοτε υπήρχε από ένας διαφορετικός λόγος που αδυνατούσε η διοίκηση να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.
Το σωματείο εργαζομένων, κάθε τόσο κάνει κάποιες ενέργειες προκειμένου να πιέσει την επιχείρηση να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της, με καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας, με την συμβολή των κλαδικών σωματείων κτλ.
Παρά την άρνηση κάθε φορά της επιχείρησης να καταβάλει τα δεδουλευμένα στην ώρα τους, και όταν το σωματείο προχωράει τις διαδικασίες προκειμένου να πιέσει την εκάστοτε διοίκηση, τότε ξαφνικά τα χρήματα τα οποία δεν υπήρχαν εμφανίζονται, και οι πληρωμές γίνονται όπως έπρεπε, αλλά με καθυστέρηση.
Αναρωτιέμαι αποταμιεύουν τα χρήματα μας προσδοκώντας σε τόκους?
Είναι τόσο ηλίθιοι που απλά θέλουν να δημιουργηθεί πρώτα κατάσταση και μετά να κάνουν κάτι που έτσι και αλλιώς δε πρόκειται να το αποφύγουν?
Έχω φτάσει στο σημείο να θεωρώ ότι εσκεμμένα συμβαίνει η μόνιμη καθυστέρηση στην μισθοδοσία μας στο ραδιόφωνο. Νιώθω παρακατιανός εργαζόμενος στον δήμο Ηρακλείου, ότι τα πτυχία μου και οι ικανότητες μου δεν αναγνωρίζονται, και ο λόγος… επειδή εξαρτώμαι από ανεύθυνους, ανέντιμούς και ανεπαρκείς αιρετούς, οι οποίοι πληρώνονται στην ώρα τους, οι οποίοι αμείβονται πολλά περισσότερα από εμένα και άλλους συναδέλφους μου.
Τα όρια μου έχουν εξαντληθεί εδώ και πολύ καιρό…
Προσπαθώ να προσαρμοστώ με αυτή την κατάσταση αλλά όπως καταλαβαίνεται δεν είναι φυσιολογική για να μπορεί να προσαρμοστεί άνθρωπος.
Είμαι εργαζόμενος, και αναγκάζομαι να ζητώ δανεικά προκειμένου να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, είμαι τους μισούς μήνες του χρόνου σαν άνεργος!
Καταλήγω σε ένα απλό συμπέρασμα…
Μήπως τελικά εγώ που δε μπορώ να βασιστώ στον μισθό μου από το δημοτικό ραδιόφωνο, είμαι περισσότερο υπεύθυνος από τους «υπεύθυνους» εφόσον, τουλάχιστο, είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, όταν εκείνοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά?
Μήπως τελικά, αν κάποιος πληρώνεται άσκοπα είναι αυτοί και όχι εμείς στο ραδιόφωνο που προσπαθούμε να κάνουμε την δουλειά μας, παρά τις όποιες δυσκολίες που αφορούν το ηθικό μας, τις συνθήκες εργασίας, τις παρεμβάσεις κτλ.?"
Απλήρωτος και αγανακτισμένος εργαζόμενος στον δήμο Ηρακλείου
"Είμαι εργαζόμενος στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό Επικοινωνία.
Όπως ήδη γνωρίζεται για ακόμη μια φορά έχουμε πρόβλημα στην καταβολή των δεδουλευμένων, ένα χρόνιο πρόβλημα που από ότι φαίνεται, αποτελεί και θα αποτελεί πάγιο πρόβλημα μας στην επιχείρηση.
Η καθυστέρηση της μισθοδοσίας ανέκαθεν δημιουργούσε πρόβλημα στην διαχείριση των υποχρεώσεων του καθενός, πόσο μάλλον σήμερα που τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα πιο δύσκολα από τα προηγούμενα χρόνια.
Η στάση της δημοτικής αρχής προφανώς αδιαφορεί για το πρόβλημα μας, τολμώ να πω ότι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα μας με άκρως απάνθρωπό τρόπο, εφόσον είναι κάτοικοι της ίδιας χώρας, με τις ίδιες ή παρόμοιες υποχρεώσεις και όχι από κάποιο άλλο κράτος της ευρωπαϊκής ένωσης ή ακόμα και από άλλον πλανήτη.
Αναρωτιέμαι αν ο Κος Δήμαρχος είχε ποτέ βρεθεί σε παρόμοια θέση με την δική μας, απλήρωτος για 2 μήνες, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, με την ανασφάλεια του πότε θα εισπράξουμε, έστω έναν από τους δύο μισθούς, τι θα γίνει τον επόμενο μήνα, αν δε θα έχουμε το ίδιο πρόβλημα κ.ο.κ.
Εργάζομαι χρόνια στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, και το μόνο σίγουρο που έχω απολαύσει είναι η ανασφάλεια, η γαϊδουριά της εκάστοτε δημοτικής αρχής, που αγνοεί τις δυσλειτουργίες που μπορεί να προκαλέσει στο κάθε εργαζόμενο η καθυστέρηση των δεδουλευμένων του.
Για να καταλάβετε, αν τις επόμενες μέρες γίνει κάποιο θαύμα και πληρωθούμε τους 2 μήνες, ο 1μιση μισθός θα πάει σε υποχρεώσεις των 2 προηγούμενων μηνών, και ο μισός ίσως να εξασφαλίσει τα πρώτα έξοδα από τις υποχρεώσεις του ερχόμενου μήνα.
Πόσο ΓΑΙΔΟΥΡΙ μπορεί να είναι κάποιος από τον οποίο εξαρτόμαστε σαν εργαζόμενοι, που όχι μόνο αδιαφορεί για το πρόβλημα μας, αλλά μας σνομπάρει και ως ανθρώπους, σνομπάρει την αξιοπρέπεια μας, την υπόσταση μας.
Ποιος δίνει το δικαίωμα σε αυτούς, τους κατά τα άλλα ευυπόληπτους κυρίους, να μας αντιμετωπίζουν ως ζητιάνους, ως τιποτένιους.
Νιώθω πραγματικά όμηρος σε μια κατάσταση που κατά τα άλλα, για κάποιους θεωρούμαι βολεμένος, κάνω την δουλειά μου, προσπαθώ να προσφέρω ακόμα περισσότερα γιατί μου αρέσει η εργασία μου, ακόμα και όταν έχω να αντιμετωπίσω το μόνιμο πρόβλημα με την καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών.
Η ζωή μου έχει προσαρμοστεί με αυτό το πρόβλημα, και απλά σας λέω, ότι δεν μπορώ να βάλω μια τάξη στα οικονομικά μου, εξαιτίας της ασυνέπειας των υπευθύνων.
Όσο διάστημα εργάζομαι στον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, ποτέ δεν θυμάμαι να έχει περάσει ένας χρόνος που να μην έχουμε πρόβλημα με την μισθοδοσία, παρόλο που ψηφίζονται οι προϋπολογισμοί, παρόλο που εκταμιεύονται κάποια χρήματα, πάντοτε υπήρχε από ένας διαφορετικός λόγος που αδυνατούσε η διοίκηση να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.
Το σωματείο εργαζομένων, κάθε τόσο κάνει κάποιες ενέργειες προκειμένου να πιέσει την επιχείρηση να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της, με καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας, με την συμβολή των κλαδικών σωματείων κτλ.
Παρά την άρνηση κάθε φορά της επιχείρησης να καταβάλει τα δεδουλευμένα στην ώρα τους, και όταν το σωματείο προχωράει τις διαδικασίες προκειμένου να πιέσει την εκάστοτε διοίκηση, τότε ξαφνικά τα χρήματα τα οποία δεν υπήρχαν εμφανίζονται, και οι πληρωμές γίνονται όπως έπρεπε, αλλά με καθυστέρηση.
Αναρωτιέμαι αποταμιεύουν τα χρήματα μας προσδοκώντας σε τόκους?
Είναι τόσο ηλίθιοι που απλά θέλουν να δημιουργηθεί πρώτα κατάσταση και μετά να κάνουν κάτι που έτσι και αλλιώς δε πρόκειται να το αποφύγουν?
Έχω φτάσει στο σημείο να θεωρώ ότι εσκεμμένα συμβαίνει η μόνιμη καθυστέρηση στην μισθοδοσία μας στο ραδιόφωνο. Νιώθω παρακατιανός εργαζόμενος στον δήμο Ηρακλείου, ότι τα πτυχία μου και οι ικανότητες μου δεν αναγνωρίζονται, και ο λόγος… επειδή εξαρτώμαι από ανεύθυνους, ανέντιμούς και ανεπαρκείς αιρετούς, οι οποίοι πληρώνονται στην ώρα τους, οι οποίοι αμείβονται πολλά περισσότερα από εμένα και άλλους συναδέλφους μου.
Τα όρια μου έχουν εξαντληθεί εδώ και πολύ καιρό…
Προσπαθώ να προσαρμοστώ με αυτή την κατάσταση αλλά όπως καταλαβαίνεται δεν είναι φυσιολογική για να μπορεί να προσαρμοστεί άνθρωπος.
Είμαι εργαζόμενος, και αναγκάζομαι να ζητώ δανεικά προκειμένου να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, είμαι τους μισούς μήνες του χρόνου σαν άνεργος!
Καταλήγω σε ένα απλό συμπέρασμα…
Μήπως τελικά εγώ που δε μπορώ να βασιστώ στον μισθό μου από το δημοτικό ραδιόφωνο, είμαι περισσότερο υπεύθυνος από τους «υπεύθυνους» εφόσον, τουλάχιστο, είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, όταν εκείνοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά?
Μήπως τελικά, αν κάποιος πληρώνεται άσκοπα είναι αυτοί και όχι εμείς στο ραδιόφωνο που προσπαθούμε να κάνουμε την δουλειά μας, παρά τις όποιες δυσκολίες που αφορούν το ηθικό μας, τις συνθήκες εργασίας, τις παρεμβάσεις κτλ.?"
Απλήρωτος και αγανακτισμένος εργαζόμενος στον δήμο Ηρακλείου