“Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΜΕΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΧΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ”
Δημοτικού Συμβούλου του Ηρακλείου Αττικής
Φέτος, είναι αλήθεια ότι το φθινόπωρο είναι διαφορετικό. Γίνονται κοσμογονικές αλλαγές στην παγκόσμια, την πανευρωπαϊκή και, κατά συνέπεια, και στην ελληνική οικονομική σκηνή.
Η Ελλάδα, ως κομμάτι της Ευρώπης, επηρεάζεται, αναπόφευκτα, και από τις καλές και από τις άσχημες όψεις πρώτιστα της ισχύουσας οικονομικής πραγματικότητας.
Οι αλόγιστες και ανεξέλεγκτες δαπάνες των τελευταίων ετών, ιδιαίτερα στο δημόσιο βίο της χώρας, οδήγησαν στα άσχημα γεγονότα και την οικονομική στενότητα που όλοι βιώνουμε: δεκάδες λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, απολύσεις εργαζομένων, ανεργία, εκ περιτροπής στάση πληρωμών, μείωση μισθών και μια σειρά δευτερογενών συνεπειών στην καθημερινότητά μας.
Από αυτές τις συνέπειες, όμως, περισσότερο από όλους πλήττονται οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες και οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Και κάποιες φορές, πλήττονται και άνθρωποι άδικα, που στη ζωή τους έζησαν με αξιοπρέπεια και εντιμότητα. Και χρειάζονται πράγματι πιο στοχευμένες και κοινωνικά δίκαιες παρεμβάσεις σε κάποιους τομείς. Κάποτε πρέπει να πληρώσουν, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, και οι εύποροι.
Και αργά, αλλά σταθερά, γίνονται σημαντικά βήματα προς αυτή την πορεία, ώστε να συνδράμουν όσοι πραγματικά έχουν μεγάλες περιουσίες και κρύβουν υψηλά εισοδήματα από την Εφορία και όχι αυτοί για τους οποίους τα 50 ή 100 ευρώ αποτελούν απόλυτα αναγκαίο μέσο για μια στοιχειώδη διαβίωση.
Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, που δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί από κανέναν ευαίσθητο και δημοκρατικό πολίτη που ζει μέσα στην κοινωνία, στις γειτονιές, στα σχολεία και αλληλεπιδρά με τους συνανθρώπους του. Για να συνεχίσουμε, όμως, πάνω σε γερές βάσεις και να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν κόσμο πιο ασφαλή, πιο δίκαιο, μια ζωή που δεν θα τους στερεί το δικαίωμα στην ελπίδα, το όνειρο, την παιδεία, την υγεία, την εργασία, πρέπει να παραδεχτούμε και κάποιες άλλες μεγάλες αλήθειες: η πρώτη και σημαντικότερη είναι ότι όλοι όσοι ασκήσαμε εξουσία στην Ελλάδα, σε τοπικό ή κεντρικό επίπεδο, είμαστε συνυπεύθυνοι -στο μέτρο που αναλογεί στον καθέναν μας βέβαια- για το αδιέξοδο, στο οποίο περιήλθε η Ελλάδα.
Αδιέξοδο, πρώτιστα και κύρια, σε επίπεδο αξιών, κακιάς νοοτροπίας και δυσλειτουργικών συμπεριφορών. Και γι’ αυτό πρέπει να ζητήσουμε ένα μεγάλο “συγγνώμη” από τους απλούς πολίτες, που ήταν σε όλα εντάξει απέναντι στις υπηρεσίες του κράτους και στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, αλλά αυτό το κράτος υπήρξε συχνά αφιλόξενο, εχθρικό αδιάφορο και άδικο απέναντί τους. Και κυρίως ένα μεγάλο “συγγνώμη” από τους νέους, το μέλλον των οποίων παρουσιάζεται αβέβαιο. Και θέλω να τους πω να μη διστάσουν να ανατρέψουν, ειρηνικά πάντα, με την αφοπλιστική συμπεριφορά τους, με την ορμή της νιότης τους και τη δική τους αλήθεια, με τη στάση της ζωής τους και τις επιλογές τους οτιδήποτε τους στεναχωρεί, τους πληγώνει. Να απορρίψουν καθετί που βάζει γκρίζο και αλυσίδες στα όνειρά τους, καθετί που πνίγει το όραμά τους.
Παράλληλα, όμως, θα ήθελα να τους παρακαλέσω, αν μπορούν, να σκεφτούν για λίγο και ότι γίνεται μια ουσιαστική και πρωτοφανής προσπάθεια ανασυγκρότησης και θεσμικά δημοκρατικής θωράκισης της χώρας. Μια προσπάθεια για διαφάνεια, μέσω του διαδικτύου και της συγκρότησης ουσιαστικών ελεγκτικών μηχανισμών, σε όλους τους τομείς των αποφάσεων και των δαπανών της δημόσιας διοίκησης. Μια προσπάθεια για ουσιαστικά δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και των συλλογικών οργάνων. Μια προσπάθεια για τους ίδιους τους νέους, όπου τους δίνεται η ευκαιρία να είναι πρωταγωνιστές. Κι αυτό είναι σπουδαίο. Και με ιερό σεβασμό στα προβλήματα κάθε ανθρώπου και χωρίς καμιά διάθεση να εξωραΐσω καμία πραγματικότητα και να καθαγιάσω ένοχες ή άδικες συμπεριφορές ανθρώπων, θέλω να τους ότι πω ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την ανατολή του ήλιου.
Από το www.xtypos.gr