Έχουν δαπανηθεί τεράστια χρηματικά ποσά τα οποία πήγαν χαμένα ή στις τσέπες ημέτερων ενώ θα μπορούσαν να είχαν διοχετευθεί σε έργα και εφαρμογές που θα εξυπηρετούσαν και θα διευκόλυναν την καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης.
Διοικήσεις και αντιπολίτευση απέτυχαν χαρακτηριστικά να συμβάλλουν στη όποια εξέλιξη θα μπορούσε να δώσει ώθηση στο Ηράκλειο.
Άπαντες αναλώνονται σε κοκορομαχίες που τελικά δεν έχουν κανένα νόημα για τους πολίτες, προσπαθούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις και επαναπαύονται σε επικοινωνιακές πρακτικές που είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια θεωρώντας έτσι, ότι δηλώνουν την παρουσία τους, αντιδρούν «αποτελεσματικά» ή περισσότερο φιλότιμα μόνο όταν θίγονται τα συμφέροντα τους ή εκείνα των φίλων τους.
Το Ηράκλειο πλέον έχει περισσότερους από 100.000 κατοίκους, η απαξίωση του κόσμου για εκείνους που ασχολούνται με τα κοινά είναι έκδηλη και δυστυχώς διευρύνεται κάθε χρόνο που περνάει, κάτι που βολεύει τους μέτριους, τους γραφικούς, όσους δεν έχουν φιλοδοξίες για το συλλογικό καλό αλλά για τους ίδιους και τους «αυλικούς» τους.
Σε αυτή την λογική και την πραγματικότητα πρέπει να αντιδράσουμε.
Είναι κάτι που δυστυχώς έχει γίνει καθεστώς και οι χαμένοι από αυτή την υπόθεση είμαστε εμείς οι δημότες, που κάθε 4 χρόνια αντιμετωπίζουμε την ίδια ανεπάρκεια από τα ίδια πρόσωπα που μπορεί να παίζουν διαφορετικούς ρόλους.
Η νυν διοίκηση του δήμου, με την εκλογή της, για πολλούς προεκλογικά ήταν μια ελπίδα ότι θα άλλαζε το βαρετό και ασύμφορο για τους δημότες καθεστώς των προηγούμενων χρόνων. Δυστυχώς από τα μέχρι τώρα δείγματα μόνο σε αυτό το συμπέρασμα δεν μας επιτρέπει να καταλήξουμε.
Οι ίδιες πρακτικές, οι ίδιες ατολμίες, το ίδιο ακριβώς σκηνικό με πριν, λες και δεν άλλαξε τίποτα.
Όσοι περίμεναν ότι μέσα από την κίνηση της ΑΚΕΠ που υποτίθεται ότι δεν είχε υπογράψει γραμμάτια για να χρειάζεται να ξεπληρώσει όταν θα είναι διοίκηση, μάλλον γελάστηκαν. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτή η στάση απέναντι στα συμφέροντα της πλατείας, στις ατασθαλίες του παρελθόντος, και στην γενικότερη διάθεση της διοίκησης να μη θέλει να σπάσει αυγά.
Το πρώτο βήμα στον δήμο μας έγινε, οι πολίτες να μην επιλέξουν μια παράταξη με χρίσμα από τα 2 μεγάλα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά δυστυχώς αυτό δεν ήταν αρκετό.
Φυσικά κανένας δεν είναι γεννημένος ή ικανός εκ των προτέρων για δήμαρχος ή για διοικητής, αλλά εδώ κρίνεται η πολιτική βούληση η οποία για ακόμα μια φορά είναι σε βάρος του συνόλου.
Κατά την γνώμη μου αυτό είναι πλέον το ζητούμενο, και σε αυτό πρέπει εμείς οι πολίτες να επικεντρώνουμε την προσοχή μας, το ένστικτο μας.
Για ακόμα μια φορά οι προεκλογικές δεσμεύσεις έμειναν στις ομιλίες και στα προεκλογικά προγράμματα και φυλλάδια, εκτός από τα λόγια είναι και γραμμένα, αλλά κανείς από αυτούς που τα συνέταξαν δεν έχει το σθένος να αντιδράσει, ακόμα και να απολογηθεί που άλλα έλεγε και άλλα κάνει.
Άραγε πρόκειται για υποβάθμιση της νοημοσύνη μας?
Μήπως θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο πονηρούς και εμάς τόσο ηλίθιους?
Ότι η μνήμη μας είναι κοντή και σε 4 χρόνια όλα θα έχουν περάσει στη λήθη?
Και να πεις ότι μιλάμε για τα ανυπέρβλητα που είναι να γίνουν ή τις τιτάνιες προσπάθειες που χρειάζονται για να μπει μια σειρά στο μπάχαλο που υπάρχει…
Μετρημένα κουκιά είναι, τόλμη και αποφάσεις χρειάζονται, άνθρωποι κατάλληλοι και πάνω από όλα υπεύθυνοι που είναι ικανοί να δώσουν λύσεις και δρομολογήσουν εξελίξεις.
Ανέκαθεν αντί για τόλμη, υπήρχε ο φόβος, αντί για αποφάσεις προφάσεις, αντί για κατάλληλους ανθρώπους απίθανοι καιροσκόποι που αμείβονταν με παχουλούς μισθούς χωρίς να καταφέρουν τίποτα και πουλούσαν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες.
Οπότε εδώ διαπιστώνουμε δύο συμπτώσεις, η μία έχει να κάνει με τα πολιτικά πρόσωπα που κάνουν το ίδιο λάθος με μαθηματική ακρίβεια και πέφτουν θύματα των διάφορων επιτήδειων συμβούλων, από την άλλη εμείς οι δημότες ψηφοφόροι που εμπιστευόμαστε τα προεκλογικά φούμαρα του κάθε υποψήφιου που συνήθως είναι πανομοιότυπα με διαφορετική σύνταξη και βλέπουμε το ίδιο έργο με διαφορετικούς κομπάρσους.
Το έχω γράψει πολλές φορές σε αυτό το ιστολόγιο, δε βάζει κανένας κανέναν με το ζόρι να βάλει υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος ή για δήμαρχος. Ο καθένας που εκτίθεται σε μία τέτοια διαδικασία έχει τους λόγους του, συνήθως οι λόγοι είναι ευτελείς και απόλυτα προσωπικοί, ο ρόλος τους όμως σε περίπτωση εκλογής τους είναι εξαιρετικά κρίσιμος για μας τους δημότες.
Όσοι έχουν σχετικά μακρά πορεία στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας, άρα και προβάδισμα σε σχέση με άλλους φρεσκότερους, για μένα είναι δοκιμασμένοι και αποτυχημένοι, δεν έχουμε να ελπίζουμε τίποτα πλέον από αυτούς, η μόνη ελπίδα είναι να αναδείξουμε καινούργια πρόσωπα και να ξεπεράσουμε την ανασφάλεια μας για το καινούργιο.
Πρέπει επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψήφος μας δεν είναι χάρη σε κάποιον που κατεβαίνει δημοτικός σύμβουλος ή δήμαρχος που μια μέρα ίσως εξαργυρωθεί, αλλά χρέος απέναντι στον εαυτό μας και την καθημερινότητα μας τουλάχιστο για 4 χρόνια.