Ζούμε σε ένα δήμο εγκατάλειψης. Δεν πρέπει οι κάτοικοι να φωνάζουν το δήμαρχο να λάβει γνώση για τα προβλήματα του. Έπρεπε να γνωρίζει ο ίδιος.
Είμαστε η μειονότητα του Παλαιού Ηρακλείου. Για όσους γνωρίζουν το Ηράκλειο ξεκίνησε από εμάς. Το Νέο Ηράκλειο έγινε πολύ αργότερα. Δρόμους δεν έχουμε. Καθημερινά κινδυνεύουμε και να περπατήσουμε.
Η λεωφόρος Ηρακλείου έγινε απροσπέλαστη. Σπασμένα πεζοδρόμια, κατειλημμένα πεζοδρόμια από φορτηγά αυτοκίνητα παντού. Έξω από σούπερ μάρκετ, έξω από μαγαζιά. Τα παιδιά μας κινδυνεύουν να πάνε σχολείο, οι γονείς μας και οι παππούδες μας κινδυνεύουν να πάνε μέχρι την λαϊκή η μέχρι τον φούρνο.
Κανείς δεν μιλάει η τα λένε πισώπλατα. Κάποιοι κόβουν καγκελακια, πινακίδες οδικής κυκλοφορίας για τα συμφέροντα τους και κανείς δεν μιλάει. Κάποιοι τσακίζονται στις λακκούβες των δρόμων είτε πεζοί είτε με τα αυτοκίνητα τους και πάλι κανεις δεν μιλάει. Σημαντικοί γινόμαστε λίγο πριν τις εκλογές που χρειάζονται τις ψήφους μας.
Δεν έχουμε όμως το σθένος να τους πούμε γιατί να σε ψηφίσω; Τι κάνεις για εμάς; Λέμε ναι θα σε ψηφίσω για να κάνουμε τους καλούς και ψηφίζουμε κάτι άλλο. Όχι κύριοι φταίμε και εμείς. Γίνομαι δήμαρχος γιατί ενδιαφέρομαι και θέλω να υπηρετήσω τον τόπο μου αλλιώς να κάνω κάτι άλλο. Λυπάμαι πολύ για τα χάλια του Ηρακλείου.
Δεν είμαι βολεμένη για να το βουλώνω σαν μερικούς και πάλι κάποτε που δούλεψα κι εγώ σε κάποια υπηρεσία του δήμου τα είπα έξω από τα δόντια και με απέλυσαν. Σαν πολίτης Ηρακλείου λοιπόν έχω κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρομαι και να μιλάω έστω και αν κάποιοι κάνουν ότι δεν με ακούν. Μια ξεχασμένη πολίτης του Παλαιού Ηρακλείου αλλά με όνομα και επίθετο.
