Επειδή τα τελευταία χρόνια έχουμε διαχωρισμό πολιτικής και ηθικής, πολιτικών και ήθους…
τουλάχιστο στην μικρή μας κοινωνία του Ηρακλείου Αττικής, που μοιάζει σαν ένα μεγάλο χωριό, να προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε αυτή την κατρακύλα.
Κατά ένα μέρος είμαστε υπεύθυνοι για τους ανθρώπους που τιμάμε και αναδεικνύουμε, που δίνουμε την ευκαιρία σε κάποιους να κατέχουν θεσμικές θέσεις, με μοναδικό σκοπό την καλύτερη δυνατή διαχείριση, την δίκαιη διοίκηση, την τήρηση της αξιοκρατίας κτλ.
Δυστυχώς αυτή την δυνατότητα την έχουμε κάθε 4-5 χρόνια, μερικά λεπτά, μέχρι να δώσουμε τα στοιχεία μας στο εκλογικό τμήμα, να πάρουμε τον φάκελο και τα ψηφοδέλτια των παρατάξεων, να επιλέξουμε την παράταξη και τους δημοτικούς συμβούλους, να σαλιώσουμε τον φάκελο να βγούμε από το παραβάν και να τον ρίξουμε στην κάλπη…
Αυτά είναι τα 5 το πολύ λεπτά σε μία 5ετια που ουσιαστικά ο ψηφοφόρος έχει την δύναμη να επιδράσει μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ο περισσότερος κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει σε όλη του την διάσταση την δυναμική αυτού του 5λεπτου.
Κάποιοι ψηφίζουν με συναισθηματικά κίνητρα, κάποιοι κρίνουν μόνο από την εικόνα που παρουσιάζει η γειτονιά τους, κάποιοι άλλοι από το ότι ζήτησαν από τον δήμαρχο κάτι και το τακτοποίησε χωρίς να μπει σε διαδικασίες… και άλλα τέτοια.
Σε μία εποχή που εκτός της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης έχουμε πρωτίστως κρίση αξιών.
Έχω γράψει 4 κείμενα (προς το παρόν έπεται συνέχεια) στα οποία περιγράφω αναλυτικά, την περιπέτεια μου, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων δημάρχου του Ν. Μπάμπαλου το 2014.
Αξίζει κάποιοι Ηρακλειώτες να διαβάσετε (όσο αντέξετε) αυτό το χρονικό, από το οποίο θα διαμορφώσετε άποψη για το ποιόν του Ν. Μπάμπαλου ο οποίος θα ήθελε πολύ να επανεκλεγεί στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Οι εξιστόρηση των γεγονότων που αφορούν από το 2014 μέχρι τις μέρες μας, είναι ακριβέστατες και με απόλυτη ευσυνειδησία.